düymeleye-düymeleye metbexe geldi.
Eynindeki dümağ, ütülü köynek ve qara şalvar Hüseyni heç olmadığı qeder yaraşıqlı gösterirdi. Onsuz da yaraşıqlı idi. Qardaşını bele gören Eliye heyranlıqla ağzını ayırıb:
-Vay, vay, vay! Qaqama bax! AZİ-nin qızları sene heyran olacaqlar.-dedi.
-Pah, ne bilirsen olmayıblar?
-Oooo? Sağol qaqa!
-Ne bilmişdin? Men senin kimi deyilem ee. On ildir bir qıza bir kelime deye bilmirsen.
-Yaxşı da qaqa. Deyecem, bu il deyecem.
-Sen evvel o yanmış qayğanağı götür qazın üstünden, sonra deyersen.-Hüseyn kinaye ile qazın üstünde cızıldayan tavanı gösterdi.
-Ay daa. Yene söhbete tutdun meni.
Qardaşına baxıb kinaye ile başını bulayan Hüseyn yavaş-yavaş metbexden çıxmağa, qapıya doğru addımlamağa başladı
-Men çıxım yavaş-yavaş. Sen de yanmış qayğanağını ye.
-Başqa çarem var guya?
Hüseyn qapının ağzında penceyini geyine-geyine:
-Mamaya deyersen işıq puluyla qaz pulunu ödemişem. Çeklerini de içeride vazın içine qoymuşam.-dedi.
-Yaxşı deyerem.
-Oldu onda, men getdim.
-Get, get, hara qeder gedeceksen, maraqlıdır.
-Hara qeder olacaq? Universitete qeder.-Hüseyn qapını açdı.
-Bu şepitlerle?-Eli ona ayağındakıları gösterib gülmeye başladı.
-A?! Ayaqqabılarımı geyinmek yadımdan çıxıb.-Hüseyn eyilib ayaqlarına baxdı.
Eli hele de gülürdü.
-He, neye gülürsen? Yadından çıxıb keçen qışı sportivni ile bloka qeder düşmeyin?-Hüseyn ayaqqabılarını geyinmeye başladı.
-Yaxşı daha, get!
-Ne ise, sağol. Qapını heç kime açma!
-Uşaq özünsen e! Sağol!

Axşam idi. Ayan otağında çarpayısının üstünde oturub ders oxuyurdu. Gözü kitabda olsa da fikri tamam başqa yerde idi. Başqa eve köçmek, on ildir isnişdiyi sinif yoldaşlarından ayrılmaq istemirdi. Ayan bu düşünceler içindeyken balaca qardaşı qapını tıqqıldatdı. Ayan bunun qardaşı olduğunu bildiyinden:
-Gel Ramin. Qapı açıqdır.-deye qapıya baxdı.
Ramin başını aralı qapıdan içeri salıb:
-Hardana bildin menem?- deye soruşdu.
-Senden başqa bu qapını bele döyüb giren kimdir ki?
-Bacı, ders

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 382 >>