rastlaşıb söhbet eden Xatire müellime ile Xeyal müellimi görüb dayandı. Geri qayıtmaq istese de nedense fikrinden dönüb dayandı. Sonra pillekenleri düşerek onların yanından saymazyana ötüb-keçmeyi de düşündü. Amma yene de dayandı. Axı o ne etmek isteyirdi? Onları bir yerde görmek onu niye bu qeder qıcıqlandırırdı? Müellimleri ona haqsızlıq edirdiler, ya o müellimlerine?
-Kerem.
Arxadan gelen qefil sese diksinib çevrildi. Ayan idi. Sual ve kinaye dolu baxışlarla ona baxırdı. Kerem özünü itirib yerinde ora-bura vurnuxdu. Ayan üz ifadesini deyişmedi:
-Derse niye girmirsen?

Eyneyinin altından sinfe göz gezdiren Şakir müellim:
-Başa düşmedim, qızlarınız da uje ders vaxtı kolidorlarda gezir? Hanı Xelilova?-deye soruşdu.-Abbasova, sen hara baxırsan?
Leyla da sinfe boylandı. Ayanı yerinde görmeyib çekine-çekine çiyinlerini çekib onun hara getdiyini bilmediyini dedi. Ele bu vaxt qapı açıldı ve Kerem telaşla özünü içeri atdı.
-Müellim...
-Haradasan e?-lakin Şakir müellim ona söünün bitirmeye imkan verdi.
-Bağışlayın, men kolidorda idim. Sonra...
-Ders vaxtı kolidorda ne gezirsen?
-Müellim, bilirsiniz aşağıda...
-Bir deqiqe!-Şakir müellim bu defe de ona ağzını açmağa imkan vermedi.-Derse gecikmeyin biy yana, hele bir qapını döymeyib içeri girirsen?
-Müellim!-Kerem bu defe özünü saxlaya bilmeyib müellimden de berk qışqırdı. Sonra sakitleşerek derinden nefes almağa başladı, barmağını dişlerinin arasında berk-berk sıxaraq daha sakit şekilde sözüne davam eledi.-Müellim, icaze verin niye çölde oldğumu başa salım. İsmayıl pillekenden yıxılıb.
Bir anlıq hamı bir-birine baxdı.
-Nece yeni pillekenden yıxılıb? Harada?!-deye Şakir müellim telaşla ayağa qalxdı. Sanki hamı onu gözleyirdi. Bir anın içinde hamı ayaqlanıb onun arxasınca çöle axışdı. Sevilden başqa. Ayaqları sözüne baxmadı. Üreyinden ayaqlarına doğru bir keyitme geldi. Qalxmaq istese de büdreyib yeniden yerine oturdu. Onu bele gören Züleyxa geri qayıtdı.
-Ne olub caan?-deye ona yaxınlşadı.
-Zülü,

<< 1 ... 244 245 [246] 247 248 ... 382 >>