olduğunu xeber aldılar. Eli oğlanı göstererek onun Raminle dalaşan oğlan olduğunu dedi. Ele bu vaxt hemin oğlan qızdan aralanıb sinfe girdi. Girerken de ters-ters Eliye baxdı. Eli de qaşının birini qaldırıb başdan-ayağa hedeleyici nezerlerle onu süzdü. Sonra gözünü ondan çekdi. Lakin növbeti gördüklerine ne o, ne de dostları inana bilmediler. Bayaqdan bu oğlanla söhbet eleyen qız birden başını çevirb onun arxasınca baxdı. Bu ki, Zerife idi. Eligil teeccüb ve heyretle bir-birilerine baxdılar. Zerifenin bir gözünün altında solmuş göyerme izi, alt dodağının aşağısında ise qabıq bağlanmış yara izi var idi. Qız onları görer-görmez tez-telesik oradan aralandı. İndi Kenanın sinif yoldaşlarını bir sual düşündürürdü: Zerifenin bu oğlanla ne elaqesi ola bilerdi axı?
Züleyxa ile Sevil mektebden bir xeyli aralanmışdılar.
-Ne oldu can, bes sen ona “he” demeyecekdin?
-Zülü, sen mene qulaq asmırsan bayaqdan? Men ona “he” dememişem, vaxt istemişem.
-İkisi de eyni şeydir de can. O indi senden ancaq bir cavab gözleyir.-Züleyxa bir qeder susub bu defe çekine-çekine-Bes Xelil meselesi ne olacaq?-deye Sevile baxdı.
-Bilmirem Zülü, heç ne bilmirem.-Sevil bezgin halda dillendi.-Birce onu bilirem ki, bu gün ona nese olsaydı, men bunu özüme heç vaxt bağışlamayacaqdım.

Sevil hemin günü ancaq bu haqda fikirleşdi. Düzdür, o artıq bir hefteye yaxın idi ki, bunu fikirleşirdi, amma onda İsmayıla heç ne dememişdi. İndi ise veziyyet başqa cür idi. çünki artıq ismayıldan vaxt istemişdi ve Züleyxanın da dediyi kimi ismayıl ondan ancaq bir cavab gözleyirdi. Bes indi Sevil ne edecekdi? Bir terefde çox sevdiyi bir insan, diger terefde ise sevmese de mecbur verileceyi biri. Normal, böyüklerin tebirince desek, “ağıllı qız” bele veziyyetde ne ede bilerdi? Sevmediyi, sadece ailesinin dolanışığını temin edecek “qismet”i gözlemeli, ya sonradan ona problemler yaratsa da sevdiyi insana “he” demeli? Sevil emin idi ki, bu gün İsmayılın başına bu hadise gelmese idi, o ondan heç vaxt zaman istemezdi.

<< 1 ... 252 253 [254] 255 256 ... 382 >>