Ailesinin xetrine sevgisini içinde boğar, derse olduqca az geler, bir yol tapıb hetta özünü İsmayılın gözünden salmağa da çalışardı. Amma felek! O heç vaxt insana öz planları üzre getmeye imkan vermir ki! Sevil bunları o qeder fikirleşdi ki, hemin geceni sehere qeder qarabasmalar gördü.
İsmayıl da hemin günü fikirleşdi. Amma Sevilden ferqli olaraq ancaq yaxşı şeyler haqqında. Sevilin vaxt istemesi onda sanki ümid yaratmışdı. Hetta Sevilin ona tezlikle “he” deyeceyini de fikirleşirdi. Ona göre de özüne söz vermişdi ki, bu müddet erzinde Sevili narahat etmeyecek, bu barede heç ne soruşmayacaq. Çünki o Sevili başa düşmeye çalışırdı. Bu cür qapalı, mühafizekar bir ailede böyüyen bir qız ona başqa nece reaksiya vermeli idi axı? Hetta Sevilin bu gün vaxt istemekle onun üçün riske bele getdiyini düşünürdü. İsmayıl biraz ferqli mühitde, belke de oğlan olduğu üçün ferqli terzde böyüdüyü üçün Sevilden o deqiqe müsbet cavab gözlemişdi. Amma indi daha ciddi düşünürdü. Sevil ona “yox” deseydi, ki, İsmayıl bunu ağlına bele getirmek istemirdi, çetin de olsa bununla razılaşacaq ve bir de onu narahat etmeyecekdi. Yox eger Sevil ona “he” deseydi de İsmayıl onun üçün artıq probleme çevrilmeyecekdi. Arxasınca evlerine qeder ötürmeyecek, vermese mecbur telefon nömresi istemeyecek, yersiz qadağalar qoymayacaqdı. Qısası, Seville ölçüsünde davranacaqdı. Düzdür, bunlar bu yaşda bir gencin düşüne bileceklerinden daha artıq idi, amma İsmayıl Sevilin adına söz gelmeyini istemirdi. Bele sevgili olmaq çoxlarına gülmeli görüne bilerdi, amma İsmayıl üçün kimin ne düşündüyü deyil, sevdiyi insanın taleyi daha vacib idi. İsmayıl arıtq özünden ve hislerinden emin idi. Hetta çox ciddi idi. Mektebi bitirer-bitirmez öz ailesine qerarı barede deyecek ve onları Sevilgile gönderecekdi. Ondan sonra ise ölçülerde deyişiklik etmek olardı. Ehh! Bunlar o qeder gözel xeyallar idi ki...Heftenin son ders günü idi. Qış emelli-başlı özünü gösterir, hay-küylü külekler, bozarmış göy üzü, yağışlı günler bir-birini

<< 1 ... 253 254 [255] 256 257 ... 382 >>