evez edirdi. Hamı hesretle qarı gözleyirdi. Çünki hava kimi, xestelikler de insanları tenge getirmişdi. Heftenin yorğunluğu da diger terefden. Hamının istirahete ehtiyacı var idi.
Teneffüsde Mehdi pillekende oturan Kenana yaxınlaşdı. O, ara pillekende-Zerifenin adını öyrendiyi yerde idi. Mehdi elini onun çiynine qoyaraq:
-Yaxşı da, peşman eledin ki, meni. Ne vaxt baxıram, fikirlisen. Sen de smaylik kimi yıxılıb bir yerini ezmesen, rahatlaşan deyilsen.-dedi.
-Eh, sen kimi kiminle müqayise eleyirsen?-Kenan başını qaldırıb kinaye ile ona baxdı. Sonra yeniden gözlerini pillelere dikib-Sevilin bele qardaşları yoxdur ki. Onun vabşe qardaşı yoxdur. Ona göre de İsmayıl kefdedir.
-Görüb eleyirsen?-Mehdi onun yanında oturdu.
-Arada. Amma hiss eleyirem ki, menden qaçır. Men de mecburen uzaqlaşıram.
-He,-Mehdi nese xatırlamıştek dillendi,-srağagün de Yusifgil görübler. Sene demişdim axı Ayanın qardaşını döyen bunun qardaşı imiş. İndi bizimkiler de Zerifeni hemin gede ile söhbet eleyen görübler. Yusif deyir ki, sencanı, Kenanın xeberi olmasın, bes Zerifenin o oğlanla ne elaqesi? Deyirem aye, o onun qardaşıdır e, ne elaqesi olacaq? Heç biri inanmadı.
-Guya men inanıram? Bele qzın bele qardaşları. Kim inanar?
-Deyek ki, sen onu bir-iki ay deyil, tanıyırsan. Mehri ki, doqquz ildir onunla oxuyur. Deyir, ele bil Zerifeni o aileye övladlığa veribler. Nesil zaydır e.
-Evdekiler de uje elimden bezibler.-deye Kenan ah çekdi.-Anam evvel mene destek idi, indi o da deyir, el çek bu fikirden. Geleceyini bir qız üçün heder eleme.
-Mence de düz deyir. Bu ikiniz üçün de yaxşı olar.
Kenan qerarsız şekilde çiyinlerini çekdi.
Ayan fikirli-fikirli elleri qoynunda sinifde gezişir, gah pencereye boylanır, gah da refiqeleri ile söhbet eleyirdi. Birden gözü başı teste qarışmış Eliye sataşdı. Doğma bir insanı görürmüşcesine öz-özüne gülümsedi. Nedense ona yaxınlaşmaq, kömek lazım olub-olmadığını soruşmaq istedi. Bele de etdi. Yaxınlaşıb:
-Nese kömek lazımdır, Eli?-deye ona teref

<< 1 ... 254 255 [256] 257 258 ... 382 >>