bilmeyecek, yaman el-ayağa düşüb.”deye düşündü. Sonra soruşdu:
-Ne oldu, hele bir cavab demeyib?
-Yox, hele gözleyirem.-deye İsmayıl ah çekdi. Sonra yadına ne düşdüse,-Bilmirem e, ona ne alım? Jurnalın arxasına baxmışam, iyirmi yeddisi ad günüdür. Amma ne...
-Ay daa... ad günü!-Yusif nese xatırlamıştek yerinde dik atılıb elini-eline çırpdı.-Nece yadımdan çıxıb?!
-Sene ne oldu?-deye İsmayıl diksinib ona baxdı.
-Sabah da Sevincin ad günüdür. Düz bir aydır e, yadımdadır. Dünen nece oldu, unutdum?!
-Ne var ki, burada?
-Nece ne var? Bu gün hazırlıqdan bir geleceyik. Hediyyeni ne vaxt alacam, bilmirem?
-Sabah alarsan da, onsuz da sabah bazardır.
Ele bu vaxt zeng vuruldu. Onlar dehlizi yarı elemişdiler. Yusif ah çekerek İsmayıla baxdı.
-Ehhh smaylik, uzun hekayedir. Yadıma sal, sonra danışaram.
-Yaxşı. Telesek, yoxsa Şakir ele bilecek yene de yıxılmışam.
İsmayılın bu sözüne ikisi de güldü.
Beşinci dersin bitmesine on beş deqiqe qalmışdı. Asya ders danışır, Ziver müellime ise başını yelleyerek “Da, pravilno. Otliçno.”deyirdi. Gözü kitabda olsa da Yusifin fikri hediyyede idi. Sevince hediyye almaq ve ya tapmaq, İsmayılın, ya da Elinin öz sevdiyine hediyye almasından daha çetin iş idi. Sevinc yumşaq oyuncaqları-“mışka”ları çox sevirdi. Bele baxanda burada problem görünmürdü. Yumşaq oyuncaq tapmağa ne var ki? Esas olan üzerinde qırmızı ürek içerisinde “Love”, “I love you” yazıları olmayan “mışka” tapmaq idi. Bu ise esl problem idi. Bunun üçün de Yusif bir hefte evvelceden axtarışlara başlayırdı. Bu il ise emelli-başlı gecikmişdi.
Ayan qaçaraq nezerlerle arabir Eliye, bir de Kereme baxırdı. Kereme çox acıqlı idi. Elediyi hereketleri, düşdüyü fikri ona heç cür yaraşdıra bilmirdi. Eliye ise...Bilmirdi niye, amma ayrıca bir reğbet besleyirdi. Bu gün onun xetrine deymişdi ve mütleq üzr istemeli idi. Amma nece?
Asya dersi danışıb qurtardı.
-Prekrasno, prekrasno, doroqoya! Kak vseqda!-Ziver müellime hemişekitek ağızdolusu Asyanı terifledi.-Sual vermeye ehtiyac

<< 1 ... 257 258 [259] 260 261 ... 382 >>