dediler.Bazar günü idi. Masanın üstündeki telefon zeng çalmağa, öz oxu etrafında fırlanmağa başladı. Eli yuxulu halda el atıb telefonunu söndürdü. Yarım deqiqe keçmemişdi ki, telefonun sesi yeniden eşidilmeye başladı. Yarıyuxulu halda telefonu qulağına qoyan Eli:
-Alo? Hııı?-dese de telefon hele de çalırdı. Çünki “yes”i basmamışdı. Yalnız indi gözlerini açıb telefonun “yes” dümeyini basdı:-Alo, he?-deye telefonu yeniden qulağına tutdu.
-Ne alo, e? Sen hele de yatırsan?- desteyin diger ucundan Yusifin kinayeli sesi eşidilirdi.
-İmkan verirsiniz ki, yataq?
- Camaatın qızları seher tezden hazırlığa gedir, bu hele de yatıb.
-Özünü deyirsen, yeqin. Hazırlığa başlamısan?-Eli gözlerini ova-ova güldü.
-Sen yat, hele, yat! De, Ayanla Sevinc hazırlığa gedirdiler bayaq. Saat on ikide çıxacaqlar.
-Sevincden mene ne? O, senin dostundur.
-He, düz deyirsen. Ayan da senin dostun deyil ki, sen ne? Yaxşı, sağol.
Yusifin dediklerini yalnız indi başa düşen Eli yerinden dik atılıb paltarlarını axtara-axtara:
-Dayan,dayan! Sen haradasan indi? Saat neçede çıxacaqlar?-deye Yusifi sorğu-suala tutdu.
Onun bu halına ucadan gülen Yusif:
-Sabahın xeyir! On ikide! Hafize, İngilis dili!-dedi.
-Hmm, bes nece eleyek?
-Geyin gel, parka teref. Hava yaxşıdır, biraz gezişek.
-Yaxşı, çalışaram on birde orada olum.
-Yaxşı, gözleyecem.
Telefonu söndürüb cibine qoyan Yusif evvelce öz-özüne Elinin halına güldü. Sonra ciddileşdi, elleri belinde etrafa boylanaraq düşünmeye başladı. Axı o, burada neyleyirdi? Her bazar saat birde yuxudan oyanan Yusifi bu gün seher tezden buralara getiren ne idi?
Eli geyinib otağından çıxdı. Meleyke xala metbexde yumurtalı çörek bişirir, Hüseyn ise qonaq otağında televizora baxırdı. Eli metbexe gelerek anasının üzünden öpdü.
-Sabahın xeyir, ana.
-Oyy, quzum durub? Sabahın xeyir oğlum.
Eli burnunu tavaya teref tutub qoxusunu ciyerlerine çekdi:
-Beh, beh! Yumurtalı çörek?
-Ele bildim ki, balam sevinecek, ona göre bişirirem.-Meleyke xala oğlunun başını

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 382 >>