gücle saxlayırdı. Biraz sonra Züleyxa qapıda göründü ve onları bir yerde görüb qımışdı. Sevil onu görcek celd onun qoluna girerek aralanmaq üçün işare eledi ve tez-telesik oradan uzaqlaşdılar.
Sinif yavaş-yavaş boşalırdı. Ayan ne edeceyini, Eli ile nece danışacağını bilmirdi. Belke de Ayanın Eliye qarşı bugünkü sertliyi çox da şişirdilesi bir şey kimi görünmürdü. Qıcığın yaratdığı ani partlayış, yüngül affekt kimi bir şey. Amma Ayan üçün ondan üzr istemek vacib idi. Onu bunu etmeye vadar eden bir qüvve, bir hiss var idi. Minnetdarlıqmı, reğbetmi, yoxsa adını özü de qoya bilmediyi başqa bir hissmi? Dehlizin yarısına qeder Asya ile getdi. Amma bele alınmırdı. Bir behane ile geri qayıtmaq laızım idi. Test blankım sinifde qalıb behanesi ile Asyanı gönderib özü sinfe qayıtdı. Ömründe birinci defe idi ki, bele biclik işledirdi. Özü-özüne heyran qalmışdı. Yolda Leylagille rastlaşdı. Leyla da onun niye qayıtdığını xeber aldı. Sonra ise sinifde Eligilin nese axtarıdğını dedi. Bu esl fürset idi!
-Az dartışdır da o penceyin düymelerini!-deye Ramazan yere eyilib partaların altına baxa-baxa Mehdini danlayırdı.
-Pencek keyfiyyetsizdir, men neyleyim?
-Yaxşı, qırışmayın. Tez tapın, çıxıb gedek.-Eli de nezerlerile döşemeni geze-geze dedi.
Ayan hövlank içeri girdi. Heç ne demeden tez partasına yaxınlaşıb altına, yerlere baxmağa başladı.
-Sen de düyme itirmisen?-deye Ramazan onu bele görüb soruşdu.
-Yox, test kitabçamı.
-He, onda tez taparsan.
-Tapdım, tapdım! Vallah tapdım!-deye Mehdi qefilden sevincek qışqırdı.
-Çox şükür. Gedek onda.
Biz gedek.-Mehdi Eliye göz-qaş eledi.-Leyla açarı sene verib axı. Qapını bağlayıb, gelersiniz.
Ramazan da başa düşmüşdü deye qımışırdı. Qapıya çatanda Mehdi bir de Eliye baxıb eyhamla:
-Gecikme-yin!dedi.
Onlar çıxdılar. Ayan guya meyus halda dillendi.
-Tapmadım.
-Ne itirmişdin ki?
-Test kitabçamı.
-Deqiq burada itirmisen?
Ayan guya biraz fikre getdi. Sonra nese xatırlamıştek:
-Deyesen, men onu evde qoymuşam.-dedi.
-Gedek

<< 1 ... 259 260 [261] 262 263 ... 382 >>