onda?
-Gedek de.
Plan baş tutmuşdu. İndi geriye ondan üzr istemek qalırdı. Onlar çöle çıxdılar. Eli qapını kilidledi. Hele teneffüs bitmemişdi.
-Eli-deye Ayan çekine-çekine dillendi.-şeyy... deyesen, bayaq teneffüsde menden incidin?
Eli öz-özüne gülümsedi. Deyesen kitabça behanesini başa düşmüşdü.
-Men? Niye inciyim ki?-deye heç ne olmamıştek dedi.
-Ne bilim. Sen menden halımı soruşdun, men de seni acıladım. Bağışla.
-Yox, yox, Ayan. Bu lazım deyildi. Men senden incimemişem.
-Bes niye sinifden ele çıxdın?
-İşim var idi.
-He,-Ayan ona inanmadığını ses tonu ile bildirdi,-ele olsun.
-Seni iki-üç gündür, fikirli görürdüm. Mene ele gelirdi ki, sen derdini heç kime aça bilmirsen.
-Düzdür,-Ayan ah çekdi,-bunu heç kime, heç qızlara da deye bilmirem. Düzü utanıram, yaxşı deyil.
-Fikirleşdiyim şeyi deyirsen?-Eli çekine-çekine ona baxdı.
-He, bayaq soruşduğun şeyi. Kerem meselesini. Bilmirem, bunun axırı nece qurtaracaq? Ele qorxuram ki, o ya özüne, ya da müellimlerden birine nese eleyer deye.
-Ayan, bunları fikirleşme. Kerem o qeder de ağılsız oğlan deyil. Düzdür, elediyi bezi hereketler artıqdır. Amma o da ezab çekir. İnanmıram ki, bele bir delilik elesin.
-Bilmirem...çaresizlik ne pis şey imiş. Derdini heç kime deye bilmemek.Eli öz-özüne gülümsedi. Bu hisler ona tanış idi.
-Xatire müellimeye de heç ne deye bilmirem. Hem utanıram, hem de qorxuram. Qorxuram deyerem, o da Keremin üstüne düşer, Kerem de...offf! Ağlıma o qeder şeyler gelir ki. Bilmirem Kerem neden şübhelenib, amma mence Xeyal müellimle Xatire müellime arasında heç ne yoxdur. ( Ayan yalan danışırdı. Çünki onun baş tutmayan “qızgördü” meselesinden xeberi var idi) Sen nece fikirleşirsen, Eli?-deye Eliye baxdı.
-Ne bilim, mence de yoxdur. Amma Xeyal müellimin de üreyini bilmirik. Kerem belke ele ondan şübhelenib?
-O da ola biler. Off, birce bu mesele hell olunsaydı...
-Ayan, boş yere xiffet eleyirsen. Görersen, biraz sonra Kerem her şeyi unudacaq. Sen de bunları yadına salıb güleceksen.
Onlar

<< 1 ... 260 261 [262] 263 264 ... 382 >>