artıq idman zalına çıxan dehlize çatmışdılar. Ayan dayanıb Eliye baxdı:
-Bilmirem bunları sene niye danışıram, amma onu bilirem ki, quş kimi rahatlaşmışam. Yaxşı ki, varsan, Eli. Çox sağol.
Eli göylerde idi. Göyün ta yeddinci qaıtnda. Sevdiyi ile üz-üze idi, onun gözlerine baxırdı. Çooox xoşbext idi. Kaş bu an heç bitmesin. Bir ömür yorulmadan onun gözlerine baxardı.
Zeng vuruldu. Eli diksindi. Deyesen axı Yere çatmışdı. Bele anlar çox qısa çekir. Amma xoşbextlik de ele budur. Seni Yer üzünden alıbaparan o üç-beş saniye.

Axşamüstü idi. Yusif blokun ağzında dayanıb fikirli-fikirli o teref-bu terefe baxırdı. Birden ne fikirleşdise telefonunu çıxarıb kontaktlardan kiminse nömresini tapdı. “Yes”i baıb qulağına qoydu. İki çağırış zenginden sonra desteyin diger ucundan:
-He?-deye İsmayılın sesi geldi.
-Alo, senin de axşamın xeyir, smaylik. Neyleyirsen?
-Abatın xeyir. Heç, evde idim, komputerin arxasındayam.
Gör ne deyirem. Geyin gel, gedek hediyye maqazinlerine baxaq.
-Hediyye? Bu saatda?-gözlerini qıyıb komputerin saatına baxdı.-Yeddiye qalıb axı.
-Qalsın da. Nedir, yoxsa atan qoymur?
-Çox gülmelidir. Ona göre demirem e, bu saatda maqazin açıq olar?
-Olar, olar. Bir-iki tanıdığım yer var. Sen geyin düş, men de üzü aşağı sizin terefe gelirem.
-He, yaxşı, beş-on deqiqeye düşürem.
Onlar sağollaşdılar. Yusif yavaş-yavaş üşüdüyünü hiss eledi. Zarafat deyildi, dekabr ayı idi ve artıq bezi dağlıq rayonlara qar düşmüşdü. Ağzında çıxan buxarla ellerini isidib etrafına boylandı.
Hüseyn telefonda neyese baxır, gülümseyirdi. Qardaşını bele gören Eli ona asta-asta arxadan ona yaxınlaşıb telefona baxdı.
-Aha, Gülnar?!-deye Eli qefilden sevincek qışqırdı.
-Bismillah!-deye Hüseyn diksinerek arxaya döndü.-Gicsen e, bele qefil qışqırarlar?-deye qardaşını danlamağa başladı.
-Yaxşı sencanı, guya qorxdu.-Eli keçib qardaşının yanında oturdu.-Demeli, adı Gülnardır.
-Ne Gülnar?-deye Hüseyn tez telefonunu cibine qoydu.
-E, besdir e! Bayaqdan yarım saatdır, “Gülnar”a baxıb

<< 1 ... 261 262 [263] 264 265 ... 382 >>