olan Sevinc anasını görmedi. Xaver xala divara söykenib elleri qoynunda qızını izleyirdi. On yeddi il evvel ele bu saatlarda almışdı Sevincini qucağına. Bu gün beş illik övlad hesretinin bitdiyi gün idi. Xırda, qehveyi gözleri, yupyumru sifeti, qıvrım saçları olan bu şirin körpe bütün aileye sevinc bexş etdiyinden adını da Sevinc qoymuşdular. O şirin körpe indi ince ve gözel bir genc qız idi. Xaver xala dolmuş gözlerini silib astaca çöle çıxdı. El-üzüne su vurmaq üçün vanna otağına yaxınlaşırdı ki, burnuna yanıq qoxusu geldi. Onun hele indi plovu deme qoyduğu yadına düşmüşdü.
Telefona zeng geldi. Kenan telefonu götürüb:
-He?-dedi.
-Deyirem, yumruqlardandır e,-desteyin diger ucundan Mehdinin sesi eşidildi,-alo demek de yadından çıxıb.
-Menim bu deqiqe adım yadımdan çıxıb Mixaylo,-Kenan yorğun olduğu sesinden duyulurdu,-qalmış ki, adım.
-“Kurtlar vadisi”nin Azerbaycan versiyasını çekirdiniz?-Mehdi gülmeye başladı.
-İnan ki, seninle mezelenmeye halım yoxdur, Mixaylo. De görüm, kimden eşitmisen?
-Uşaqlardan.-deye Mehdi ciddileşdi.-Axşam Yusife zeng elemişdim, o dedi. İndi necesen?
-Bele de. Dişlerim, qabırğalarım, her yerim ağrayır. Sehere qeder yata bilmemişem.
-Vay, vay. Sen emelli-başlı ezilmisen ki. Amma halaldır, senden bu cesareti gözlemirdim. Yusifden eşidende inana bilmedim.
-Ne bilim, heç men de. Amma,-Kenan ah çekdi,hemin an gelende qorxu-zad göze görünmür.
-Can ay, bala. Heyf, neleri qaçırmışam. Bir-iki yumruq da men atardım.
-Sen narahat olma, İsmayıl bir yumruqla hell eledi. Heç o birilere ehtiyac qalmadı.
-Vaayy, sen bizim smaylike bax. Evdekiler ne dedi, bes? Hirslendiler?
-Evdekileri soruşma. Anam pis oldu, utandığımdan üzüne baxa bilmirem. Papam da ki, az qala bir-iki yumruq da o atırdı. “Niye bele adamlar baş qoşmusan?” deye o ki, var danladı.
-Vay, vay. Amma esas odur qızın gözüne girmeye başlamısan. Mene bax, bir de dava zad olsa, meni yaddan çıxarmayın.
-Baş üste, devetname gönderecem.
-Gözleyecem ha.-deye Mehdi güldü. Sonra

<< 1 ... 266 267 [268] 269 270 ... 382 >>