göz vurdu.-Kimdir o ele?
-Sen bilmesen de olar.-deyib Yusif çöle çıxdı.
Hirli-hirsli binanın arxasına keçdi, dayanıb elleri belinde etrafa boylandı. Vaxt gedirdi, amma o hele heç ne tapa bilmemişdi. Üreyi çırpınır, ter basırdı. Ağlamaq bele tutmuşdu. Üreyinden deli kimi qışqırmaq keçdi. Birden gözleri qaraldı. Sendeledi. Birteher özünü seki terefdeki daşlara çatdırıb oturdu. İndi yadına düşdü ki, seher doqquzda yediyi çöreyin üstündedir. Telefonu cibinden çıxarıb kiminse adını taparaq zeng eledi. O terefdeki alo dememiş:
-Eli, ölürem, gel yerden götür.-halsız veziyyetde dedi.
-Yusif ne olub sene? Haradasan?-diger terefden Eli heyecanlı sesi eşidildi.
-Binamızın arxa terefinde. Çox pisem. Gelende yoldan mene bulkadan zaddan bir şey de al.
-Ne olub axı?
-Sual verme. Tez gel!
-Yaxşı, yaxşı. On-on beş deqiqeye oradayam.
Saat altıya yaxınlaşırdı. Bir saatlıq boş axtarşıdan sonra yorulub elden düşen Yusifle Eli parkdakı oturracaqların birinde oturmuşdular. Hava qaralmışdı. Soyuq da var idi. Amma indi Yusife tesir eleyen ne havanın qaralmağı ve soyuqluğu, ne sekkiz saatdır evde olmaması deyildi, heç yorğunluğu da gözüne görünmürdü. Ona tesir eleyen tek şey bu günkü günün uğursuzluğu idi. Nefesi ile ovuclarını isidir, diger terefden de reflektiv olaraq etrafa boylanıb yaxınlıqda dükan olub-olmadığına baxırdı. Eliye de soyuq idi ve o da gödekçesini berk-berk eynine sıxmışdı. Onu bele gören Yusif:
-Eli, sen isteyirsen, dur get. Besdir daha, mene göre işinden de oldun.-dedi.
-Yox, yox, ne getmek? İşim zadım da yox idi.
-Dur dedim de. Peroşkilere göre de Meleyke xala çox sağolumu çatdırarsan.
-Deymez, nuş olsun. Neylemek fikrinseden?
Yusif meyus halda çiyinlerini çekdi. Eli ayağa qalxaraq Yusifin de qolundan dartdı:
-Dur, sen de get eve. Daha neyleyek, bu gün alınmadı. Seher alarsan.
-Yox, yox.-Yusif etiraz eledi.-Men eliboş qayıda bilmerem.
-Terslik eleme de. Nuride xala bayaqdan neçe defe zeng eleyib?
-Dedim ki, yox!
-Bu gün ala bilmesen, dünya dağılmaz

<< 1 ... 270 271 [272] 273 274 ... 382 >>