ki. Yadına gelmir, bir defe hansı sevgilin idi, Aynur idi, ya Nezrin idi, onun da ad gününü unutmuşdun, hediyyesini iki günden sonra vermişdin. Bunu da sonra verersen.
-Olmaz dedim, Eli.
-Niye e, niye?
-Çünki men Sevince...
-Çünki sen Sevince aşiqsen! Hetta belke de onu sevirsen!
-Eli!-Yusif esebi halda sesni qaldırdı. Soyuqdanmı, ya esebdenmi qıpqırmızı qızarmışdı.
Eli heç ne demeden yeniden onnu yanında oturdu. Yusifin gözleri dolmuşdu. Dodağını çeyneye-çeyneye uzaqlara baxırdı. Eli ona baxaraq göz vurdu:
-Düz bildim, he?
Yusif heç ne demese de köks ötürerek gözlerini yere dikdi. Bu “He.”idi.
-Bes ne vaxtdan?
-İnanırsan ki, bilmirem? Hemişe içimde ona qarşı nese bir yaxınlıq, bir doğmalıq olub. Fikirleşirdim ki, yeqin bir yerde böyümüşük, dostuq deye beledir. Amma son vaxtlar onu görende, onunla danışanda özümden ixtiyarsız heyecanlanıram. Hetta onu qısqanıram da.
-Bes niye özüne hiss eletdirmirsen?
Yusif Eliye baxaraq qemli-qemli gülümsedi, köks ötürerek:
-Eh Eli, onun üreyi başqasına göre atır-dedi.
Eli daha heç ne soruşmayıb gözlerini uzaqlara dikdi.
Sevinc refiqeleri ile yemek süfresinin arxasında söhbet edirdi. Bu vaxt onlar çöl qapımın zenginin basıldığını eşitdiler. Sevinc özünden ixtiyarsız qapıya boylandı. Qapı açıldı. Deyesen, gelen Nuride xala idi. Her il olduğu kimi bu il de Sevincin ad gününü unutmamışdı. Hem ailevi yaxınlıq, hem de oğlunun sinif yoldaşı ve en yaxın “dostu” olduğundan Nuride xala Sevinci öz qızından ayırmırdı.
Nuride xala gülerüzle içeri girdi. Onu gören qızlar hörmet elameti olaraq ayağa qalxdılar. Nuride xala onları salamlayıb Sevinci tebrik etmek üçün qucaqlayıb öpdü. Arzularını dedi. Minnetdarlıq eleyen Sevincin ise bir gözü qapıda idi. Qızının bu halını duyan Xaver xala Yusifi xeber aldı:
-Yusif neyleyir, haralardadır?
Buna göre Sevinc anasına göz de ağartdı. Nuride xala ise oğlundan gileylenmeye başladı:
-Eh, ay bacı. Yusifden heç danışma. Seher saat ondan evden çıxandır. Evvel dedi, test zad almalıyam.

<< 1 ... 271 272 [273] 274 275 ... 382 >>