Sonra zeng eledim ki, haradasan? Dedi ki, uşaqlarlayam. Saat on iki oldu, gelmedi, bir oldu, gelmedi. Zeng eledim ki, ay bala haradasan? Dedi qızlayam. Ne bilim, hazırlıqdan bir qız var, onunla.
Sevinc tutuldu, özünden ixtiyarsız qaşları düyünleyib narahat halda yerinde qurdalandı.
-Bayaq yene de zeng elemişdim. İndi de deyir ki, Eli ile parkdayam.
Aaa, hele eve gelmeyib?-heyretden Xaver xalanın ağzı açıq qalmışdı.
-Yox, ay qız! Bes men niye odlanmışam? Doqquz saatdır e uje, bu gede eve yığışmır. Valeh evde deyil, eşitse evde qan düşecek. Axır vaxtlar da yaman fkirli olub, gözü sendedir, fikri Allah bilir haralarda. Gerek bir sözü beş defe soruşasan ki, cavab vere.-Nuride xala üzünü Sevince tutdu-Ay qızım, siz yaxınsınız, sen bilersen. Bu gedenin yene de qız meselesi zadı yoxdur?
-Yox, Nuride xala, bilmirem. Mene heç ne demir.
-Eşşi,-Nuride xala ah çekdi,-ne atasından yarıdım, ne balasından. Şorgöz oğlu, şorgöz!
Onun bu sözüne Asya ile Ayan gülüşdüler. Nuride de xala da güldü:
-Gülmelidir, vallah gülmelidir. Menim oğlum kimisini heç birinize arzu elemirem.
Sevinc biraz da tutuldu. Anası ise bayaqdan ona baxır, qızının heyecanını başa düşmeye çalışırdı. Biraz daha söhbet eledikden sonra Nuride xala sağollaşıaraq getdi. Onun dedikleri ise Sevincin ehvalını emelli-başlı telx elemişdi. Demeli, en xoş gününde, belke de en çox ehtiyacı olduğu bir günde Yusif onun yanında yox idi. Heç olmasa, dost kimi. Qızlara “İşim var.”deyib otaqdan çıxdı. Vanna otağına keçdi. Ağlamamaq üçün özünü gücle tuturdu. Amma ağlaya bilmezdi. Çünki bu zaman üzünün makiyajını yumalı olacaq ve refiqeleri de ondan bunun sebebini soruşacaqdılar.
-Ayan,-deye Asya astaca ona pıçıldadı,-sene ele gelmirmi ki, Sevinc bize yalan satıb?
-Ne yalan?
-Görmedin, Cavidden danışarken nece süni idi? Hele onların geleceklerini eçidende rengi nece qaçdı?
-Belke heyecanlanıb?
-Heyecanlanıb? Ay qız, heyecanlanan rengi qaçmır e, eksine açılır, gözleri gülür. Yaxşı, Yusifin anası ondan danışanda

<< 1 ... 272 273 [274] 275 276 ... 382 >>