renginin qaçmasına ne deyirsen?
-Yox e, Aska,-Ayan fikirli halda Asyaya baxıb,-onlar dostdurlar, hem de Sevinc Yusifi sevmez.dedi.
-Hmm, sen ele bil. Bes indi otaqdan niye çıxdı? Görersen, gelende üzünü yuyub gelecek.
Ayan ne deyeceyini bilmeden çiyinlerini çekdi. Belke o da üreyinde Asyanın dedikeri ile razılaşırdı, amma üzde tam emin olmamış razılığını bildirmemeye çalışırdı. Ele bu vaxt Sevinc otağa qayıtdı. Üzünü yumuşdu, gözleri de şişmişdi. Asya “Gördün?”deye Ayana işare eleyib Sevincden soruşdu:
-Doroqoya, ne olub sene? Ağlamısan?
-Yox, ne ağlamaq?-Sevnc gözlerini qaçırdı.-Gözüme kiprik düşmüşdü, istedim ki, çıxarım, karandaşım zadım hamısı axdı, geldi. Men de üzümü yumalı oldum.
Asya bir daha Ayana işare eledi. Artıq o da Sevincin yalanından emin olmuşdu. Qızlar daha Sevincden bu haqda heç ne soruşmayıb söhbeti deyişdiler.
Axşam saat on idi. Qaça-qaça pillekenleri qalxan Yusif üçüncü mertebeye çatanda dayanıb özüne el gezdirdi. Qapının zengini basdı. Qapı açıldı. Yusif güle-güle qapını açana baxsa da, qarşısında Malik emini görcek duruxdu. Özünü itirib:
-Ee, axşamınız xeyir, Malik emi. Bağışlayın, Sevinc evde?-deye soruşdu.
Onu görmeyine çox da sevinmeyen Malik emi soyuq şekilde:
-Yatıb.-dedi.
-He?-Yusifin kefi pozuldu.-Yaxşı onda, sabaha..ee...sağolun.
-Sağol.-deye Malik emi qapını örtdü.
Yusif heç olmadığı qeder meyus idi. Elindeki gül destesine baxıb köks ötürdü. Bütün zehmeti boşa getmişdi. Pilleleri qalxıb növbeti mertebeye burulacaqdı ki, aşağıdan qapı açıldı.
-Yusif, ay Yusif!-bu Xaver xalanın sesi idi.
Yox, elbette bele son ola bilmezdi. Yusif sevincek pilleleri geri düşdü. Elindeki desteni arxasında gizledib:
-Buradayam, Xaver xala.-dedi.-eee, Sevinc?
-He, gözle, çağırıram.
Bu boyda zehmet boşa gede bilmezdi. Heyecandan el-ayağı, dil-dodağı bir-birine qarışmış Yusif deyeceklerini beyninde tekrarlayırdı ki, Sevinc qapıda göründü ve o, bütün deyeceklerini unutdu. Bir anlıq gözlerini Sevincden çeke bilmedi. Eynindeki firuzeyi rengli

<< 1 ... 273 274 [275] 276 277 ... 382 >>