don Sevince nece de yaraşırdı. Hetta Yusifin beyninde meşhur misralar da seslendi: “Ne gözelsen, ne qeşengsen, bu axşam sen eziz dost?!”
-Nedir Yusif?
Sevincin soyuq sesi onu özüne getirdi. Arxasında gizletdiyi gül destesini çıxarıb ona uzatdı.
-Tebrik eleyirem, dost. Bütün arzularına çatasan.
Heyecandan demek istediklerinden sona ancaq bu iki quru cümle qalmışdı.
-Çox sağol,-ne qeder belli etmemeye çalışsa da incidiyi Sevincin sesinden hiss olunurdu,-niye eziyyet çekirdin?
-O ne sözdür? Men heç seni yaddan çıxararam?-Yusif gözlerini qaçırdı.-Bağışla, bu gün biraz başım qarpşıq oldu, hazırlıq zad.
-He,-Sevinc kinaye ile dedi,-bilirem.
-Bilirsen?
-Bayaq Nuride xala gelmişdi. O dedi.-üç-beş saniyelik sükutu qucağındakı tünd göy rengli qızılgüllere teeccüble baxan Sevinc özü pozdu,-Dost, bu göy qızılgülleri haradan tapmısan, bele?
-He, onlar? Eslinde mışka alacaqdım, amma senin kriteriyalarına uyğununu tapa bilmedim. Gelende Vahidin gül dükanını açıq gördüm, hele teze mal vurmuşdu o da, gülleri yerleşdirirdi. Mene bu gülleri meslehet gördü. Dedi ki, bunlar möhkem dostların remzidir. Yeni, bizim kimi.
Vahid eslinde ona açıq mavi qızılgülleri meslehet görmüş, bunların dostluq remzi olduğunu demişdi. Aniden gözü tünd göy rengli qızılgüllere sataşan Yusif onların menasını soruşanda ise bunların menasının “Dostdan daha artıqsan mene.” olduğunu demişdi.
-Biraz gec oldu deye incimedin?-Yusif çekine-çekine Sevince baxdı.
-Yox ay, dost, niye inciyirem ki? Seni de başa düşürem.
Ele bu vaxt qapıda görünen Xaver xala içinde tort olan boşqabını Yusife verib çayla içmesini dedi. Yusif minnetdarlıq ederek boşqabı aldı. Xaver xala eve qayıtdı. Yusif de sağollaşaraq yuxarı qalxmaq isteyrid ki, Sevinc onu sesledi:
-Dost, sene bir şad xeberim var. Bilirsen ne olub?
-Şad xeber?-Yusif gülümseyerek qaşlarını çatdı-Desen bilerem.
Sevinc qapını özüne sarı çekib biraz çöle çıxdı. Asta sesle:
-Yeni ilde Cavidgil bize gelecekler-dedi.
Yusifin üzndeki tebessüm iterek

<< 1 ... 274 275 [276] 277 278 ... 382 >>