narahatlıqla evez olundu. Elleri esdi, az qala boşqabı da elinden salacaqdı. Birteher özünü toplayıb süni gülüşle:
-Ela şok...eee ela xeber idi.-dedi.
-Anası tebrik elemeye zeng elemişdi. Onda dedi ki, bir aylığa gelirler, biz de qalacaqlar. Ele heyecanlanıram ki.
-Gözün aydın.
-Sevinc!-deye içeriden Malik eminin sesi eşidildi.
-Yaxşı, men gedim, atam çağırır. Helelik.-deye Sevinc sağollaşıb içeri girdi.
Yusif yerindece donub qalmışdı. Ağır-ağır başını dönderib yuxarı qalxan pillelere baxdı. İndi beşinci mertebeye qalxmaq ona bu gün çekdiyi zehmetden daha çeitn gelirdi. Zehmet?! Deyesen, axı bu gün çekdiyi bütün zehmeti heder getmişdi. On iki saatlıq qaçaqaç, aclıq, heyecan, ve eseb-hamısı heder imiş. Sevincin çoxdandır gözlediyi qonağı gelir. Djavid! Ve Yusif ne qeder çalışsa da ona “dostdan daha artıq” ola bilmeyecekdi.Növbeti heftenin ilk günü idi. Havalar daha da soyumuşdu. Sinoptikler ise qardan xeber verirdiler.
Tarix dersinde Sevinc ders danışır, Ülviyye müellime qarışıq bezi şagirdler ona qulaq asır, bezileri ise derin fikirde idiler. Kenan arabir elini üzündeki yaralara aparır, düneni xatırlayıb gah gülümseyir, gah da kederlenirdi. İsmayıl yene de gözlerini Sevile zillemişdi. Ekizler yene de kefsiz idiler. Eli gözucu Ayanı süzürdü. Yusif ise fikirli-fikirli gah Sevince, gah da kitaba baxırdı. Onların hamısından xeberdar olan, gözünden heç ne qaçmayan ise yene de Asya idi. Sevinc dersi danışıb qurtardı. Sinfe boylanan Ülviyye müellime:
-Kimin sualı var?-deye soruşdu.
Eleddin hevesle elini havada yellese de Ülviyye müellime ona “Sen dayan.” deye işare eleyib Yusife seslendi:
-Yusif, sual ver.
Fikirli-fikirli ayağa qalxan Yusif Sevince baxaraq:
-Niye?-dedi.
Bu qeyri-adi sual Sevinc qarışıq hamıda teeccüb oyatdı.
-Yusif, sual ver!-deye Ülviyye müellime bu defe sesini qaldırdı.
Yusif tez özünü ele aldı.
-ee..niye Azerbaycan Xalq Cümhuriyyeti öz...-kitabı vereqlemeye başladı.-Sual yadımdan çıxdı e.-deye üzünü turşutdu.
-Otur!-deye ona baxıb

<< 1 ... 275 276 [277] 278 279 ... 382 >>