baxırdı. Hemişe deyib-gülen, söhbetleri, zarafatları ile onu bezdiren dostu bu gün çox sessiz ve halsız idi. İçindeki narahatlıq Sevincin üzüne vurmuşdu. Asya Ayana Sevinci işare eleyib göz vurdu. Mehdi de söhbeti tutduğundan Asyaya baxıb “Hum tum” dedi. Asya da başa düşdüyünü bildirmek üçün güle-güle başını yelleyirdi. Lakin bu sinifde Yusifin bu halına en az Sevinc qeder yanan daha biri de var idi.
Sinfe giren Leyla cedvelin deyişerek İngilis dili olduğunu ve diger yarımqrupun aşağı düşmeli olduqlarını dedi. Sevinc tez-telesik hem öz çantasını, hem de yusifin kitab-defterlerini yığışdırdı. Eli yaxınlaşıb Yusife:
-Sen yaxşı deyilsen,-dedi,-isteyirsen, icaze alım, eve get.
-Yox, yox, lazım deyil.-deye Yusif ağır-ağır ayağa qalxdı.-Evdekiler onsuz da elimden yanıqlıdırlar. Mama meni bu halda görse, axşama qeder danışacaq.
-Düz eleyecek.-deye Yusifin kitab-defterini çantaısna qoyan Sevinc ona baxdı.-Sene kim deyirdi, on iki saat küçelerde boş-boş gez?
Yusif teessüfle ona baxıb köks ötürdü:
-Düz deyirsen, dost. Boş-boş gezmişemmiş
Veziyyeti bele gören Eli yüngülce onun çiynine vurub:
-Yeri deyil, gel gedek.-dedi.
Dersden on-beş-iyirmi deqiqe keçmişdi. Jurnal arxasınca ikinci mertebeye qalxan İsmayıl dehlizde Sevili elinde jurnal ona teref geldiyini gördü. Heyecanlandı.
-Hara bele?-deye Sevil onu görüb soruşdu.
-Jurnalı götürmeye.-İsmayıl onun elindeki jurnala işare eledi.
-Buyur.
-Teşekkür.
-Ne ise, men gedim.-ayağı getmek istese de Sevilin üreyi qalmaq isteyirdi.
-Yaxşı, get.-ele İsmayılın da.
-Sen niye getmirsen?
-Aparsam, o deqiqe ders soruşacaq.
-Yaxşı, sağol.-deye Sevil yavaş-yavaş ondan aralandı.
İsmayıl ise dehlizin ortasında dayanıb jurnalı vereqlemek behanesi ile nezerlerile Sevili sinfe qeder ötürdü.
Ders artıq sona çatmışdı. Müellime yoldaşı ile söhbet eleye-eleye qapıya yaxınlaşan Xatire müellimeni gören qapıçı Xanım xala onu sesledi:
-Xatire müellime, bir deqiqe bura baxardınız.
-Buyurun.-deye Xatire müellime maraqla ona

<< 1 ... 281 282 [283] 284 285 ... 382 >>