Ceyrandır.
Bir anlıq Sevince ele geldi ki, beynine iyneler batırırlar. Ceyran! Yusifin bu ilki sessizliyinin esl sebebi. Özünü birteher ele alıb:
-Meni haradan tanıyırsınız?-deye soruşdu.
-Sizi bir-iki defe Yusifle yolda görmüşem, uzaqdan. Sonra da telefonda mekteb şekillerinin arasında. Texmini bildim ki, Sevinc sizsiniz.
Sevinci fikir götürdü: “Telefonda, mekteb şekillerinin arasında? Yusifin telefonu bu qızda ne gezirdi? Özüne gel, sevinc! Sene ne?!”
-Ondan elave Yusif sizden o qeder danışıb ki. Deyir ki, siz uşaqlıq dostu olmusunuz. Bir de size çox böyük hörmeti var.-deye qız elave etdi.
Sevinc ise bir an evvel söhbeti bitirnek ve bu cansıxıcı qızdan aralanmaq isteyirdi.
-Bunları men de bilirem. Eger meni buna göre saxlamısınızsa...
-Yox, yox,-deye qız gülümsedi,-prosto sizi haradan tanıdığımı başa salmağa çalışırdım.-o çantasının ağzını açmağa başladı,-Yusifin defteri ile karandaşı dünen hazırlıqda yadından çıxıb stolun üstünde qalmışdı.-o dediklerini çıxarıb Sevince uzatdı.-onları verecekdim.
-He?-Sevinc onları götürüb süni de olsa gülümsedi,-Çox sağolun.
-Deymez. Dünen özüne ne qeder zeng eledim, amma telefonu açmadı. Heç bu gün de cavab vermir. Yaxşıdır o?
Sevinc indi de teeccüb içinde idi. Yeni, Yusif dünen bu qızla görüşmeyib? O dönüb refiqelerine baxdı. Onlar da teeccüble ona baxırdılar. Sonra üzünü qıza tutub:
-Dünen başı qarışıq olub. Bu gün de xestedir. Yeqin ona göe cavab vermeyib.-dedi.
-Xestedir? Allah şefa versin. Özüne de çatdırarsınız.
-Çox sağolun. Çatdıraram.-deye Sevinc ayaqlanaraq aralanmaq istediyini bildirdi.
-Helelik.-deyib qız da aralandı.
Yusifin emanetlerini çantasına qoya-qoya Sevinci fikir götürmüşdü. “Yusif dünen on iki saat çölede neyleyib? Deyek ki, iki saat hazırlıqda olub, bes qalan on saat? Herhalda bu qeder vaxtı oğlanlarla keçire bilmez ki. Eger bu qızla da hazırlıqdan elave görüşmeyibse mene dediyi söz ne idi?” Sevinc o qeder fikirleşdi ki, ne yolboyu refiqeleri ile kelime kesdi, ne de hazırlığa ne vaxt

<< 1 ... 284 285 [286] 287 288 ... 382 >>