eyilib Leylanın da qolundan tutdu ve onu da ayağa qaldırdı. Leyla üst-başını temizlemeye başladı. Elleri bir-iki yerden sıyrılmışdı
-Çox ezilmisen?-Kenan ise telaşla ona baxırdı.
-Yox, narahat olma. Yüngülvarı sıyrıqlardır. Sen necesen?
-Men?-Kenan ah çekdi.-Menim üreyim ezilib, özü de çoxdan.
-Onu bilirik.-deye Leyla bezgin halda dillendi.-Men fiziki veziyyetini soruşuram, geleceyin hekimi.
-Ehh, hekim? Bu gedişle menden heç ne olmayacaq.
-Onda sen de gedişini deyiş. Kiminse heyatına kömek elemek isteyirsense, evvelce özününkünü qur. Heyatda öz yerini tut, ayaqlarının üstünde dura bil ki, başaqasına da dayaq ola bilesen.
-Ehh, Leyla. Kenardan meslehet vermek nece de asandır. Eger o insanın yerinde deyilsense...
-O insanın yerinde deyilsense,-Leyla a çekdi,-onda boş-boş danışma?!
-Yox, yox, men ele demek istemirdim. Prosto...
-Diqqetli ol, özüne de yaxşı bax.-Leyla süni tebessümle elini Kenanın çiynine vurdu-Men her defe buradan keçmirem. Sağol.-deyerek aralandı.
-Yox ee....Leyla,....incidin?
Lakin Leyla ona cavab vermeyerek axsaya-axsaya ondan uzaqlaşırdı. Kenan ise meyus ve çaşqın halda onun elleri belinde arxasınca baxırdı.
Sevinc pillekenleri qalxıb qapılarına çatdı. Başını qaldırıb yuxarı baxdı. “Belke bu gün yox? Belke sabah qaytarım?”deye öz-özüne düşündü. Fikirlerinin bu qeder qarışıq olduğu bir vaxtda onu görmek istemirdi. Uzaq qalmaq, üreyindekilerle ağlındakılarını qarşılaşdırıb bundan sonra ne edeceyini müeyyenleşdirmek isteyirdi. Amma bir qüvve de onu yuxarı çekirdi. Axı dörd saat idi onu görmürdü. Dörd saat ele de çox müddet deyildi, belke, amma Yusifin xeste olduğu bir vaxtda onu görmeden de dayana bilmezdi. Belelikle, üreyi ağlına qalib geldi ve asta-asta pilleleri yuxarı qalxdı. Beşinci mertebeye çatıb zengi basdı. İçeriden Nuride xalanın sesi geldi. Qapını açdı, qarşısında Sevinci görcek gülerüzle halını xeber aldı. Sonra bir xeyli Yusifden gileylendi. Meyus halda ona qulaq asan Sevinc Yusifin emanetlerini ona verib kefsiz şekilde

<< 1 ... 286 287 [288] 289 290 ... 382 >>