idi.
-Srağagün Ayana deyirdi e men de sizinle gelecem hazırlığa. On bir d-de oxuyan Sevinc var e, o! Demeli bizim qızlarla gedib-gelir deye sen bele el-ayağa düşmüsen?
Yusif heqiqeten de heyret içinde idi. Onun fikrince Eli esl dahi idi. Bütün bunlardan bele netice çıxartmaq heç Yusifin de ağlına gelmezdi. O, bir anlıq “He de o Sevinc” demek istese de, sonra düşündü ki, oyun oynamağın yeri yoxdur. O, daha öz Sevincinin-dostunun qelbini qırmaq istemirdi. Eliye de helelik bu haqda heç ne demek fikrinde deyildi. Birden onun ağlına nese geldi.
-Sevinc yox e, Ayan...-lakin sözü ağzında qaldı.
-Ne Ayan?-Eli özünden ixtiyarsız Yusifin qolundan yapışdı.-Sen ne cüretle...?!
Yusif menalı tebessümle Elini süzdü.
-Vay, vay, vay?! Senden de ele bunu gözleyirdim. Men bunu çoxdan bilirdim, amma emin deyildim.
-Ne bilirdin?-Eli hele de Yusifin qolunu buraxmamışdı.
Yusif bu veziyyeti göstererek:
-Bax ele bunu-dedi ve sonra Eliye göz de vurdu.-Bu defe sene göre gedirik.
İndi de Eli çetin veziyyetde qalmışdı. Yusifi inandırmağa söz tapa bilmirdi. Yusif ise onun nese demesini gözlemedi.
-Gel gedek, o binada müellim var. Mamamın iş yoldaşının qohumudur. Coğrafiya müellimi. Hem men onunla hazırlığı danışım, hem de qayıdanda guya tesadüfen buradayıq deye qızlarla gedek.
-He gedek.-Eli ehtiyat nedense edirmiş kimi Yusife baxdı.- Sen Sevince nese demisen?
-Narahat olma, demerem. Bele şeyi deyerler?
-Sevinc axı senin en yaxın...
-Dostumdur.-Yusif özünden xebersiz ah çekdi.-Amma ne olsun dostumdur? O, da Ayanın refiqesidir. Özünü qoy menim yerime. Sen gedib menim haqqımda Ayana deyerdin, o da gedib Sevinc desin? Yeni mesel üçün de...
-Yox, elbette ki, demezdim.-Eli bir anlıq yolun ortasında dayandı, Yusifi qucaqlayıb,-Sağol e qağa, çox sağol! Bax bundan sonra kimi sevsen, gel mene de, Sevince yox.-dedi.
Yusif elini Elinin küreyine vurdu:
-Onsuz da Sevince demeyeceyem.-

Yarım saat keçdi. Yusifle Eli hemin binanın qonşu blokunda dayanmışdılar. Yusif artıq Coğrafiya

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 382 >>