telefonun kime aid olduğunu başa düşmüşdü.
On bir alar sinfe qayıtsalar da bayaqkı davanın müzakiresi davam edirdi. Qemer meyus halda Zamanla Sebuhiye baxıb:
-Üzünüze baxmağa da utanıram.-dedi.-Bağışlayın, mene göre oldu.
-Sen niye utanıb üzr isteyirsen ki?-Zaman dillendi.-Lazım olanlar üzr istediler.
-Narahat olma,-Sebuhi ona göz vurub güle-güle dedi,-biz onsuz da günde döyülürük.
Leyla derinden ah çekib hamının eşidecyi bir sesle:
-Ölmedik, bu günleri de gördük-dedi.-Bu sinfin oğlanları da qızlarına göre dava eleyermiş.
-O ne sözdür, Leyla?-Sebuhi yeniden dillendi.-Niye de elemeyek? Kimin ne ixtiyarı var bu sinifde bir qıza yan gözle baxa?! Deşib gözünü çıxararıq.
Mehdi özünden ixtiyarsız Eli ile İsmayıla baxıb qımışdı. Sebuhinin bu atmacası çoxlarını düşünmeye vadar elemişdi.
Sonuncu ders “İnsan ve cemiyyet”idi. Ülviyye müellime adeti üzre jurnalı yoxlayıb teze dersi sual-cavab esasında tekrar eletdirdikden sonra qiymeti olmayanları lövheye çağırdı. Keremle Mehdi hazır olmamaları sebebinden “2”lerini aldıqdan sonra növbe Ayana çatdı. O lövheye çıxaraq mövzunu danışmağa başladı. Ele bu vedede diger sinfin Sevinci icaze isteyerek sinfe girdi. Adaşına defteri qaytarıb qapıya çatdı. Ayan ise sözünü kesmeden ders danışırdı. Bu vaxt bayaq icaze alaraq çöle çıxan Eli sinfe girirdi ki, Sevincle toqquşdu. Kenanla Zerifenin toqquşma sehnesine oxşar bir sehne alındı.
-Bağışla,-dedi Eli,-görmedim.
-Eybi yox,-deyib sevinc gülümseyerek onun elini sızdı,-bağışla, men de senin ayağını tapdaladım.
-Eybi yox,-deyib Eli celd elini çekdi.
Sevinc sinifden çıxıd. Ayan ise özü de bilmeden qaşlarını çataraq bu sehneni izleyirdi. İçinde özünün de başa düşmediyi bir heyecan yaranmışdı. Sevincin Elinin elini sıxarken üzünde yaranan ifadeden Ayanın özünün de xeberi yox idi. başını qaldırıb lövheye baxan Eli Ayanı görcek özünü itirib yerine keşdi. Ayan da heç ne olmamıştek üzünü pencereye tutub dersi danışmağa davam edirdi. Dostları Eliye göz vurub qımışır, Sevinc ise

<< 1 ... 292 293 [294] 295 296 ... 382 >>