aldı.
-Bele de Seide xala. Seer oyananda yaxşı idi. Bir yerde seher çöreyini yedik. Sonra televizora baxmaq istedi. Hemişe baxdığı serialda ne gördüse, tezeden başağrısı tutdu, yatdı.
-He, o serial? Gerek bu seriyasına baxmazdı, biraz kederli idi. Ne ise, biz Elşenle bacımgile gedirik, qayıdanda bazara da deyeceyik. Nese lazımdırsa, deyin alaq.
Elşen Nuraygilin qapı qonşusu Seide xalanın ortancıl oğlu idi. İndi qapılarını qıfıllaya-qıfıllaya Nuraya göz qoyurdu.
-Yox, yox, Seide xala. Çox sağolun, heç ne lazım deyil.
-Yaxşı onda, qapını ört, başqa heç kime açmayın. Qayıdanda yene baş çekecem.
Nuray “Yaxşı.”deyib qapını örtdü. Elşenin ona teref baxıb bic-bic gülümsemesini xatırlayıb öz-özüne mızıldandı:”Iyy, zehlem getmiş! Göresen, bu özüne güzgüde baxır?”
Eli elinde deftre-qelem çarpayısında yarıuzanılı veziyyetde fikre geden qardaşına yaxınlaşdı. Defteri ona uzadaraq:
-Qaqa, bax gör, düz elemişem?-dedi.
Qardaşı fikirli-fikili başını qaldırıb bir onun üzüne, bir de elindeki deftre baxdı. Defteri alaraq Elinin hell elediyi meseleye baxdı. Bir-iki düzeliş edib heç ne demeden deftrei ona qaytardı. Qardaşını bele gören Eli onun yanında oturdu:
-Heç ne demir?
Hüseyn “Yox”deye başını buladı.
-Narahat olma,-deye Eli elini qardaşının çiynine qoydu,-susmaq razılıq elametidir.-dedi.
-Men onun susmağını istemirem.-Hüseyn axır ki, dillendi.-Hirslensin, qışqırsın, ne bilim, vursun, amma susmasın. Neçe ildir, qrup yoldaşıyıq, azdan-çoxdan onu tanıyıram. O, ancaq bir problemi olanda susur. İndi bilmirem, onun problemi menem, ya qeyri bir şey?
-Belke heç seninle bağlı deyil? Belke ailesinde nese probelm var? Belke ele...-Eli deyeceyi sözü özlüyünde götür-qoy eledi,-istemediyi birine vermek isteyirler?
Bayaqdan beri gözlerini elinde tutduğu qelemden çekmeyen Hüseyn sanki bu sözden sonra özüne geldi. gözlerini teeccübden daha iri açıb Eliye baxdı:
-Bax, bu heç menim ağlıma gelmemişdi. Sabah mütleq onunla danışacam.
-Sence, o sene nese deyecek?
-Demelidir,-Hüseyn

<< 1 ... 302 303 [304] 305 306 ... 382 >>