qerarlı şekilde,-o mene mütleq nese demelidir.-dedi.

Teqvim son yarpaqlarını tökmek üzre idi. Dekabr ayının iyirmi yeddisi, heftenin şenbe seheri idi. Heç olmasa bu gün onun derse gelmeyini arzulaya-arzulaya derse geden Züleyxa binaların arasına çatmışdı ki, aniden qabağında kiminse peyda olduğunu hiss edib geri atıldı:
-Ayy! Birmillahir rehmani-rehim!-deye elini sinesine sıxdı.
-Qorxma, menem.-deye İsmayıl onu sakitleşdirmeye başladı.-Qorxutdumsa bağışla.
-İsmayıl, ne olub seher-seher? Meni Seville sehv salmısan?
-Yox, yox,-deye ismayıl güldü,-prosto sene bir işim düşüb.
-İşin? Seville bağlıdır?
-Başqa kiminle bağlı ola biler ki? Bu gün onun ad günüdür, elemi?
-He,-Züleyxa teeccüble onun üzüne baxdı,-sen haradan bilirsen?
-Haradan bilirem?-İsmayıl kinaye ile gülümsünüb-Sen sevdiyin insanın ad gününü bilmezsen?-dedi, sonra bel çantasının ağzını açıb oradan zerli kağıza bükülü uzun bir qutu çıxardı ve Züleyxaya uzatdı.-Men versem, bilirem ki, götürmeyecek. Ona göre de isteyirem ki, bunu ona sene veresen, öz adından. Sonra vaxtı gelende men özüm ona her şeyi danışaram.
Qutunu götüren Züleyxa maraqla İsmayıla baxdı:
-Axı, men de ona hediyye almışam. İkisinide bir yerde nece verecem? Hem de ki, bu çox bahalı bir şeye oxşayır, ele deyil?
-Onda,-gözlerini qıyıb biraz fikirleşen İsmayıl-onda deyersen ki, iki hediyye görmüşdüm, ikisini de beyendim, aldım. Ele de bahalı deyil, narahat olma. Hediyyeni seçende her şeyi nezere almışam.
-Her şeyi?-Züleyxa ona baxıb gülümsündü.-Hediyyenin nese romantik menası yoxdur?
-Yox, dedim axı her şeyi nezere almışam.-İsmayıl onun qabağında çekilerek ona yol gösterdi.-Ne qeder ki, bizi heç kim görmeyib, sen get.
-Yaxşı, sağol.-deyib Züleyxa ondan aralandı.

Sevinc günler sonra mektebe qayıdan dostunun kefine soğan doğramışdı. Bu defe bilmeden. Heç dostu da qanının qaraldığın biruze vermek istemirdi. Yene rola giren Sevinc xoşbext insanlara mexsus üz ifadesiyle:
-Dost, inanmazsan, nece heyecanlıyam? Gece de gözüme yuxu

<< 1 ... 303 304 [305] 306 307 ... 382 >>