yanılmadığına emin oldu.
Ayan elini çenesine dayayıb fikirli-fikirli qapıya baxırdı. Axır günler xalası qızının yaşadıqları onun da ehvalına pis tesir göstemişdi. Diger terefden de içinde qeribe duyğular baş qaldırmışdı. Bezen özünü quş kimi yüngül ve xoşbext, bezen ise çaresiz hiss edirdi. Sanki onu bu mektebe nese çekirdi. Burada özünü daha rahat ve xoşbext hiss edirdi. Eli ise elini gicgahına dayayıb Ayana baxırdı. Gözleri Ayanda, fikri ha yanda. Üzünde qeribe bir tebessüm var idi. Fikirden ayılan Ayan etrafa boylanıb Elinin diqqetle oan baxdığını görüb özünü itrdi. Ders oxumaq behanesi ile kitabı vereqledi. Ele Eli de özünü yığışdırıb karandaşı eline götürüb teste baxdı. Pencereden Sevilin mektebe girdiyini gören Züleyxa hevesle qapya teref getdi. Gözleri qapıda olan İsmayıla baxıb “Gelir.”deye işare eledi. İsmayıl gülümsündü. Züleyxa aniden qapıda Yusifle qarşılaşıb bir anlıq duruxdu. Bedenini heyecan bürüdü. Özünden asılı olmadan bu heyecan ve sevinc üzünde tebessüm oyatdı. Diqqetle ona baxdı. Onun gözleri üçün nece de darıxmışdı. Yusif yene de öz acılığından qalmadı:
-Qabağımı niye kesmisen? Çekil de!
\ Züleyxanın ani gelen xoşbextliyi ele aniden de getdi. Pert şekilde yana çekilib Yusife yol gösterdi. Özü ie doluxsanmış halda sinifden çıxdı. Dostları Yusifi temteraqla qarşıladılar.
-Boy, boy, boy. Deyirem ki, hava bu niye bele tutqundur?-Mehdi el uzadaraq onunla görüşdü.
-Ne insafsızsan e?-Eli görüşmek üçün elini uzatdı.-İçeri giren kimi milleti acıladın. Neyledi o yazıq sene?
-Men ne dedim ki? Heykel kimi dayanmışdı qabağımda. Dedim çekil de!
Yusifi tek gören Ayan:
-Xoş gelmisen, Yusif. Necesen?-deye evvel hal-ehval tutdu. Sonra,-Dostun hanı?-deye soruşdu.
-Sağol Ayan, yaxıyam. Dostum yolda adaşını gördü. Geler indi.
Ayan daha heç ne soruşmayıb qaşlarını çatdı ve yüngülce ağzını büzdü. Ayanın bele reaksiyası Yusifin yadına Sevincin telefonda dediklerini saldı ve öz-özüne qımışdı.
Çox keçmedi ki, diger uşaqlar ve Xatire müellime de geldi ve

<< 1 ... 305 306 [307] 308 309 ... 382 >>