çekib:
-Hekim, düzünü deyin, uşağın veziyyeti necedir?-soruşdu.
-Döş qefesi ve qabırğaları berk ezilib, buna göre de daxili orqanları zedelenib. Bele veziyyetde daxili qanaxmaların olması tebii haldır, amma tehlükelidir. Biz de elimizden geleni edirik ki, bu tez-tez tekrarlanmasın.
Hekim bunları deyib aralandı. Fikret emi qapının ağzında dayanan diger qonşusuna göz-qaş eledi. Onlar dehlizden çıxdılar. Yusif asta-asta yanındakılara pıçıldadı:
-Mence, bizim burada dayanmağımızın heç bir menası yoxdur. Qayıdaq.
-Getmek isteyirsense, sen get.-deye Kerem ters-ters ona baxdı.
-Kerem,-deye İsmayıl da söhbete qoşuldu,-niye esebileşirsen? Yusif düz deyir. Biz indi burada heç ne eleye bilmerik. Elimizden heç ne gelmir.
-Elimizden heç ne gelmir, yox! Nese gelmelidir!
-Burada boş-boş dayanmaqla ona kömek eleye bilmerik, Kerem.-deye Eli de söze qoşuldu.
Kerem daha heç ne demeyib esebi halda onlardan uzaqlaşdı. Pillekenlere teref dönürdü ki, bayaqkı qonşuların pillekenin başında danışdıqlarını eşitdi:
-Bes bu qeder pulu haradan yığıb vereceyik, ay Fikret? Bu xestexananın bir gecesi üç yüz manatdır. Hele bu uşağın burada ne qeder qalacağın da bilmirik. Bunun hekimi var, medsestrası var, dermanı var.
-Heç men de bilmirem, ay Nazim. Amma nece olursa olsun, bir yol tapmalıyıq. Rehmetlik Eyvaz bize vaxtile çox el tutub. İndi onun ailesini burada çaresiz qoya bilmerik.
Keremi fikir götürdü. Çenesini ova-ova gah elacsız veziyyetde ağlayan Rehimin anası ile bacısına, gah da qerarsız halda o teref-bu terefe geden sinif yoldaşlarına baxdı. Birden ağlına ne geldise oğlanlara el eleyib yanına çağırdı. Onlar da celd yaxınlaşdılar. Kerem onları arxasınca aşağı apardı.
Sevil otağına çekilmişdi. Çarpayısında oturub çantasından hediyyelerini çıxardı ve açmağa başladı. Bunlardan biri çox gözel bir suvenir, digeri ise zerif ve gözoxşayan boyunbağı idi. Nedense bu güneş klonlu boyunbağı Sevilin daha çox xoşuna geldi. Güzgünün qabağına keçib onu boynuna taxdı. Bu güne qeder Züleyxa

<< 1 ... 309 310 [311] 312 313 ... 382 >>