ona çox hediyye vermişdi, amma heç biri bu boyunbağı qeder xoşuna gelmemişdi. Bu vaxt anası otağa girdi. Qızını güzgünün qabağında görüb maraqla soruşdu:
-Ne olub a qızım? Hara hazırlaşırsan?
-Heç yere.-Sevil boynundakını gösterib-Bax,-dedi,-Zülüş alıb.
-A, ne gözeldir.-Xalide xala eli ile boyunbağını yoxladı, sonra gözlerini qıyıb-Amma bahalıya oxşayır.-dedi.
-Doğrudan?-deye Sevil boynundakına baxdı.
-He, en azından on manata yaxın qiymeti var. Gümüşdür.
-Yox, ay mama. Gümüşe oxşamır, prostoydur.
-Ne bilim, vallah, belke de. Böyük qız olasan, gözel qızım.-Xalide xala qızının boynunu qucaqlayaraq üzünden öpdü.-O gün olsun, qızıllarını taxasan.
Anasının bu arzusu Sevilin kefini pozdu. Çünki o, anasının Xelile eyham vurduğunu bilirdi.

Günorta ssat ikini keçmişdi. Mektebde dersi tez bitdiyinden ve hazırlığı olmadığından Xeyal müellim yene de qardaşına kömeye gelmişdi. Rafiq qapının ağzındakı, Xeyal müellim ise diger terefdeki refleri yer-yığış eleyirdiler. Birden rafiqin gözü çöle sataşdı. Güle-güle:
-Aha, gelinimiz gelir.-dedi.
Xeyal müellim işinden ayrılmadan:
-Esmel xalasıgilde deyildi?-deye soruşdu.
-Ne Esmer? Seninki gelir e, Xatire müellime.
Bunu eşiden Xeyal müelim elindeki kitabçaları böyük gurultu ile yere saldı. Sonra telem-telesik yerden yığıb masanın üstüne qoydu:
-Men buda yoxam. O deqiq pulu velmeye geli. Bax, velse götülme, ha!-deyib tez içeri keçdi.
Yaxşı, yaxşı.-deye Rafiq ona baxıb güle-güle başını buladı.
Beş-on saniyeden sonra Xatire müellime içeri girdi. Rafiqi salamlaya-salamlaya diger terefden de içerini gözden keçirirdi.
-Salam, necesiniz?
-Xoş gelmisiniz. Siz necesiniz?
-Şükür Allaha.-Xatire müellime sesini qısaraq soruşdu.-Xeyal müellim yoxdur?
-Yox, hele gelmeyib.
-Lap yaxşı. Yolda gelende dua eleyirdim ki, olmasın.
-Niye?-deye Rafiq teeccübünü gizletmedi.
-Yeqin bilirsiniz,-Xatire müellime çekine-çekine söze başladı,-keçen defe o menim üçün ksereksler eleyib. Amma indi ne qeder eleyirem, pulunu götürmür. Men de

<< 1 ... 310 311 [312] 313 314 ... 382 >>