normal adama oxşamır.
-Sencanı, ne polis? Evdekilere demeye qoymur. Keçen defe dedim ki, papaya deyek. Dedi ne bade, evdekileri narahat elemeyek.-Ayan ona diqqetle qulaq asan Eliye baxıb-Sen isteyirsense get,-dedi,-bize göre yolundan olma.
-Yox, ne danışırsan? Sizi qoyub gede bilmerem. Qoy, görsün ki, siz de tek deyilsiniz.
-Çox sağol.-deye Ayan Eliye baxıb gülümsedi.
Ayanın bu tebessümü qarşısında adını bele unudan Eli ancaq:
-Deymez.-deye bildi.
Xatire müellime ile Ülvi mübahise edir, Ayan onlara, Eli ise Ayana baxırdı.

Rehim artıq palataya köçürülmüşdü. Veziyyeti normal, huşu özünde idi. Anası otura-dura hem qonşularına, hem de sinif yoldaşlarına eledikleri kömeye göre dua edirdi. Dilşad hekim tibb bacısı ile birlikde otağa girdi. Onu gören Hemide xala ayağa qalxdı. Dilşad hekim eli ile oturmasını işare eleyib Rehime yaxınlaşdı:
-Necesen? Özünü nece hiss eleyirsen?
-Çox sağolun, doktor. Bu gün biraz babatdır. Allah sizden razı olsun.-deye Hemide xala oğlunun yerine cavab verdi.
-Sizden de.-Dilşad xala yeniden üzünü Rehime tutdu.-Ağrın yoxdur?
-Yaxşıyam.-Rehim ağır-ağır nefes alırdı.-Biraz buralarım ağrıyır.-deye qarın nahiyyesini gösterdi.
-Olan şeydir, keçib gedecek.
-Doktor, oğlum ne vaxt sağalar?
-Allah qoysa üç-beş güne eve yazarıq. Amma ağır iş olmaz. Bir müddet özünü qorumalıdır.
Bu sözden hem Rehimin, hem de Hemide xalanın kefi pozuldu. İndi ailenin veziyyeti evvelkinden de pis idi. Dilşad hekim tibb bacısına bir-iki tapşırıq verib çıxdı. Tibb bacısı sistem flakonuna lazımi dermanı vururdu. Bir-iki deqiqe keçmedi ki, qapı döyüldü ve ardınca da açıldı. Kerem azca başını içeri salıb:
-Gelmek olar?-dedi.
-Gelin oğlum, gelin.-deye Hemide xala sevincle qapıya baxdı ve ayağa qalxdı.
Gelenler Rehimin sinif yoldaşları idiler. Neçe gündür kefsiz ve halsız yatan Rehim onları görcek dirçelendi, üzüne tebbessüm, canına gümrahlıq geldi.
-Surpriz!-Kerem elindeki gül destesini zarafatla Rehimin üzüne vurdu-Ele bildin, seni tapmayacayıq?
-Adam

<< 1 ... 319 320 [321] 322 323 ... 382 >>