ters-ters oğlanlara baxdı. Sonra üzünü Rehime tutdu.-Sen bunlar üçün darıxmışdın, a bala? Qalan yarısı da sabah gelecek. Qızların da salamı var.
-Sağolsunlar. Sss...-Rehim sanki nese demek istedi. lakin sonra sadece-Menden qızlara salam deyersiniz.-demekle kifayetlendi.
Belece sinif yoldaşları daha beş-on deqiqe onun yanında dayanıb sonra çıxıb getdiler.

Axşam hava daha da soyumuşdu. Hazırlıqdan qayıdan Kenanın canına nece düşmüşdüse bir an evvel yere gedib isti çay içimek isteyirdi. Ona göre de yolunu kesdirmeden saldı. Biraz getmişdi ki, itlerin hürüşdüyünü eşitdi. Doğrusu, evvel qorxub yolunu deyişmek istedi. Amma sonra başqa sesler de eşitdi. Kimse sanki itlerden qorunmaq isteyirdi:
-Paşol, paşol! Get, paşol!
Kenan yaxınlaşdı. Alaqaranlıqda kimse divara qısılaraq özünü itlerden qorumağa çalışırdı. Kenan onun kimliyini müeyyen elememişden evvel itleri oradan uzaqlaşdırmaq istedi. Ciblerini axtarıb günortadan qalmış simit tikelerini tapdı. Qorxa-qorxa itleri sesledi. İtler ac idiler, buna göre de tehlükeli görünürdüler. Kerem simit tikelerini onlara atıb qaçaraq üzünü ayırd ede bilmediyi adama yaxınlaşdı:
-Ze..Ze...Zerife!-Kenan heyret içinde idi.
Zerife utandığından başını aşağı dikmişdi. Ağlayırdı. Kenan dönüb itlere baxdı. Onların yeniden hücum edeceyinden daha heç ne soruşmadan Zerifeye baxdı:
-Ne qeder ki, başları qarışıqdır, gedek buradan!
-Yoox,-deye Zerife özünü yana çekdi,-sen get.-dedi.
-Bax, yene de üstüne düşecekler. Mende artıq simit yoxdur.
-Kenan, ne olar, get. Men senin burada dayanmağını istemirem.
-Men de senin burda qalmağını istemirem.-Zerifenin qolundan tutdu.-Buradan çıxaq, söz verirem, gecedem.-dedi.
Birteher Zerifenin qolundan çeke-çeke alaqaranlıq mehleden çıxdılar.
-Yol bundan da böyük, ikiayaqlı itlerle doludur. Eviniz hansı terefdedir?-deye Kenan etrafa boylandı.
-Heç hansı terefde.-Zerifenin sesi titreyirdi.-Sen get, men özüm yolumu taparam.-deyib binalara teref buruldu.
Evvel tereddüd içinde qalan Kenanın ağlına

<< 1 ... 321 322 [323] 324 325 ... 382 >>