birden Refiqe müellime rehmete geden gün Zerifenni pillekende dedikeri düşdü. Ve indi Zerifenni getdiyi istiqamet Refiqe müellimegilin binalarına tam eks idi. Kenan tez onun arxasınca qaçdı. Zerife döngede oturub ağlayırdı. Başının üstünde Kenanın peyda olduğunu görüb evvelce duruxsa da sonra özünü toplayıb acıqla:
-Sene demedim, get?-dedi.-Nedir, ne gelmisen?
-Niye ağlayırsan? Niye evine getmirsen?
-Sene ne?-çıx get de!-Zerife sesini qaldırdı.-Sene dememişem, meni görende gözlerini yum, qulaqlarını da tut, keç?
-Bunu ancaq dilin deyir. Amma bilirem ki, kömeye ehtiyacın var. Evden qaçmısan?
-He,qardaşım meni evden qovub. Bunu eşitmek isteyirdin?- Zerife özünü güclü göstermeye çalışsa da danışdıqca soyuqdan ve qorxudan titrediyi hiss olunurdu.
-Ec...-Kenan dişini damağına sıxıb özünün gücle saxladı-Bes indi hara gedeceksen?
bilmirem,-Zerife çaresizcesine başını aşağı dikdi,-yeqin ki, buralarda qalaram.
-Yox, ne danışırsan? Men buna razı ola bilmerem. Belke Nigargile gedesen?
-Yox, axşam vaxtı onları narahat elemek istemirem. Onlar da nenesigille qalırlar. Yaxşı deyil.
-Başqa qohumun yoxdur?
Zerife biraz düşünüb:
-Eslinde bir xalam var. Amma onların evi de çox uzaqdadır.-dedi.
-Gedek onda.-deye Kenan eyilib onun qolundan yapışdı.
-Hara? Yox Kenan, sen get evine. Lazım olsa, özüm gedecem.
-Qorxma, menden sene bir ziyan gelmez. Söz verirem, seni sağ-salamat aparıb xalangile qoyacam.
-Men senden qorxmuram ki.-Zerife çekine-çekine ertafa baxdı.-Prosto gören olar
-Kiminse görmeyinden qorxursan, amma ite-qurda yem olmaqdan qorxmursan? Etiraz istemirem, dur.-deye Kenan onu qaldırdı.
Zerife ayağa qalxıb içini çeke-çeke Kenana baxdı. İndi inana bileceyi tek adam Kenan idi.Yeni hefteninn başlamasıyla ikinci yarımil de başlamişdı. İlk ders günü idi. Kimi hevesle, kimi ise ayaqlarını sürüye-sürüye mektebe yollanırdı. Mektebe çatmağa on deqiqelik yol qalmışdı ki, Eli döngeden çıxan Ayanla qarşılaşdı. Onun üçün bundan gözel sürpriz?! Gecikmiş Şaxta baba

<< 1 ... 322 323 [324] 325 326 ... 382 >>