oradadır.
Sevil maraq ve teeccüble ona baxırdı. Bilmirdi buna göre teşekkür elesin, ya “Niye bele eleyirsen?”deye soruşsun. Qerara geldi ki, heç ne demeden sinifden çıxsın.
-Get, get,-deye Nuray onun arxasınca öz-özüne,-hele ki, gözün kordur.-dedi.
Ara pillekenlerle bir neçe pille aşağı enen sevil pillekenin eteyinde Yusifle ismayılın söhbetini eşitdi.
-Bax, özün de deyirsen ki, onu başa düşmeye çalışıram. Diger terefden de ağlayırsan ki, “Ay Allah, bu qız niye mene cavab vermir?” bir sebrin olsun da.
-Eh Yusif, üreyim söze baxır ki?! Ona tesir elememek üçün yanından keçende salam da vermirem. amma üreyim partlayır. Başa düşürem, o belke adının çıxmağından, orada-burada menimle görülmeyinden qorxur. Amma men her şeyi nezere almışam. Eger mene “he” dese, men çalışacam ki, bizi bir yerde görmesinler, arxasınca düşmeyecem, nömre vermese istemeyeceyem. ne bilim e, normal sevgililer kimi davranmayacağam. Teki ona söz gelmesin.
-Ooo qardaş, bu qederini men bele eleye bilmezdim. Seninki emelli-başlı fedakarlıqdır.
-Ne olsun? Mene “yox” dese bu fedakarlığın da heç biri ehemiyyeti qalmayacaq.
Sevil tez yuxarı qalxdı. İndi o daha da çaşbaş qalmışdı.
Yusifle İsmayıl sinfe qayıdanda Eli onlardan harada olduqlarını xeber aldı, sonra İsmayıla bayaqdan Sevilin onu axtardığını dedi. İsmayıl sevincek çöle çıxdı. İkice addım atmışdı ki, Seville qarşılaşdı. İsmayıl teleskenliyinden, Sevil ise qabağına baxmadığından az qala toqquşacaqdılar. Deyilesi o qeder söz var iken heç biri dinmirdi. Nehayet, birteher özünü toplayan İsmayıl:
-Meni axtarmısan. Nese deyecekdin ki?-deye Sevilin üzüne baxdı.
Sevil yerinde vurnuxdu, gözlerini qaçırdı.
-Yoo...he...axtarmışam. Çünki...
-He Sevil, ne deyeceksen?
-İsmayıl, eslinde...
-A bala, zeng olmayıb?-qefilden arxadan gelen Mirvari müellimenin sesi onları çaşbaş qoydu.
Seville İsmayıl utandıqlarından ne edeceklerini, ne deyeceklerini bilmediler. sevil qıpqırmızı qızarmışdı. Tez qaçıb içeri girdi. İsmayıl ortalıqda qalmışdı. Mirvari

<< 1 ... 327 328 [329] 330 331 ... 382 >>