kimsen ki, menim bacımın yananıda fırlanırsan?
Mesele aydın idi. Kenan onu tanıdı. Bu Zerifenin qardaşı Qadir idi. Esebinden elleri esirdi, üzündeki ve boynundakı damarlar gömgöy göyermişdi, qan çanağına dönmüş bulanıq mavi gözleri qaranlıqda istenilen adamda vahime yaradırdı. Tez-tez de burnunu çekirdi.
-Kenan, bu kimdir?-deye Eleddin telaşla Kenana baxdı.
-Qorxma,-Kenan özünü ele almağa çalışaraq gözünü Qadirden çekmeyerek,-heç kimdir.-dedi.
-Nece yeni heç kimdir e?-bu söz Qadiri daha da özünden çıxardı.-Srağagün bacımın yanında ne gezdiyini deyeceksen?
Kenan yavaş-yavaş nefesinin çatmadığını hiss eleyirdi. Çünki Qadirin eli onun xirtdeyinde idi
-Burax, burax, nefesim çatmır.-deye onun elinde çırpınmağa başladı.
Qadir elini onun boğazından çekse de onu buraxmadı. Biraz öskürerek özüne gelen Kenan dik-dik onun gözünün içine baxaraq:
-Bacını menden niye soruşursan?-dedi.-Onu gece vaxtı çöle atanda bilmirdin, yanında kimse olacaq?
Demesi ile Kenanın yumruğu yemesi bir oldu. “Eleme!”deye Eleddin ona yaxınlaşmaq istese de Qadir sert hereketle onu yana iteledi.
-E ec...bacımı hara aparmışdın? He?!-Qadir yeniden Kenanın yaxasından yapışdı.-Ne idi meqsedin?
Kenan bütün gücü ile Qadire qarşı dayanmağa çalışırdı.
-Hara tapmışdın, onu? Xalasıgilden, düzdür? -bu defe Kenan sesini qaldırdı.-Ne sesini atmısan başına? Oğru ele bağırdı, doğrunun bağrı yarıldı. Menim heç bir meqsedim yox idi, aparıb onu sağ-salamat xalasıgile qoydum. Bes sen onu çöle atanda, meqsedin ne idi?
-Bura bax, gede. Bacı menimdir, isteyerem çöle ataram, isteyerem evde bağlı saxlayaram. Men onun dalınca çıxmışdım. Amma onu tapa bilmedim. Dediler ki, yanında sen olmusan. He, indi cavab ver!
-Menim yaxamdan yapışmaqdansa, biraz da bacının qeydine qal. O, senin üçün oyuncaq deyil ki, isteyende çöle atasan, isteyende vurub dağıdasan, ya da bir kenara atıb ağızını qıfıllayasan. O senin bacındır e, namusundur!-Kenan bir anlıq durub ikrahla Qadirin üzüne baxdı,-Nç yox e, sen haradan bilesen ki,

<< 1 ... 329 330 [331] 332 333 ... 382 >>