namus nedir? Sen heç özüne sahib çıxa bilmirsen, bacına nece sahib çıxacaqsan?
Kenanın bu sözleri Qadirin sinirlerine iyne kimi toxunmağa başladı. Esebinden dodağı seyrelir, göz bebekleri yerinden çıxırdı. El atıb cibinden bıçağı çıxardı.
-Görürsen, tezedir? Amma deyesen siftesini de eleyeceksen.
-Eleme, ne olar, eleme.-deye Eleddin yeniden Qadirin qolundan çekişdirmeye başladı.
Qadir bu defe daha böyük süretle yana iteledi. Üzünü Kenana tutub istehza ile:
-Nedir, sen qorxmursan?-dedi.
-Yox, niye qorxum ki?-deye dik-dik Qadirin üzüne baxdı. Özünü bıçağa teref yaxınlaşdırdı. Arada millimetrler qalmışdı.-Senin ki, heç kime lazım olmayan yaşayan ölü olmaqdansa ölümü üstün tutaram.
Kenanın bu sözü Qadirin eseblerine emelli-başlı toxundu. Nere çekerek bıçağı bir göz qırpımında geri çekdi ve yeniden ireli atıldı. Kenan gözlerini berk-berk yummuşdu. Eleddin nefes almadan durmuşdu. Saniyeler sonra qan Qadirin ovcundan damcılayaraq yere tökülmeye başladı. O elini açaraq bıçağı yere tulladı. Böyük süretle divara çırpıldığından bıçağın tiyesi qırılmış ve ovcunda qalan hissesi Qadirin elini kesmişdi. Kenan gözlerini açıb qorxa-qorxa elini üstünde gezdirmye başladı. Salamat idi. Eline baxdı. Qan yox idi. Derinden nefes aldı. Qadir ise elini tutaraq oradan uzaqlşadı. Eleddinin rengi ağappaq olmuşdu. Onu qan tutduğundan tez gözlerini yumub başını tutaraq yere oturdu. Kenan da özünü divara sürte-sürte aşağı oturdu. Gah qorxudan ağlayan dostuna, gah da Qadirin arxasınca baxırdı. gözleri böyümüş, rengi qaçmışdı. Lakin onu indi narahat eleyen Zerifenin bundan sonrakı halı idi.Öten hefte İsmayıl üçün olduqca uğurlu olmuşdu. Nehayet ki, sevgisine qarşılıq tapmışdı ve özünü dünyanın en xoşbext insanı hesab edirdi. Onun bu qeyri-adi, fikirli ve tebessümlü siması heç evdekilerinin de gözünden yayınmamış, sebebini bacısı Leyladan başqa heç kim başa düşmemişdi. Adeten sakit ve ağırbaşlı İsmayılın tez-tez evdekilerle zarafatlaşması, deyib-gülmesi atası Rövşen eminin çox da üreyince

<< 1 ... 330 331 [332] 333 334 ... 382 >>