dayanmağın menasız olduğunu gören Yusif “Hazırlığım var.” deyib onlardan aralandı.
-Pakaaa.-deye Sebine onun arxasınca el sallayırdı.
Sevinc ise dostunun Cavid geldiyinden beri niye bele davrandığının sebebini başa düşe bilmirdi.

Hemide xala xestexananın heyetindeki oturacaqlardan birine oturub derdli-derli düşünürdü. Sabah oğlunu xestexanadan eve yazacaqdılar, amma onların xestexana xerclerini ödeyecek pulları yox idi. Heç kime de ağız açası üzü qalmamışdı. Çünki en yaxın bildiyi bir-iki qonşusu ve oğlunun sinif yoldaşları onlara yeterince kömek elemişdiler. Eger onlar da olmasaydılar, Hemide xala veziyyetlerinin nece olacaqlarını düşünmek bele istemirdi. Amma indi veziyyet daha acınacaqlı idi. Ne edecekdi? Gedesi yeri, döyeceyi qapısı qalmamışdı. Son ümid kimi elindeki son deyerli eşyasına- toy üzüyüne baxırdı. Bu üzük onun hem maddi, hem de menevi cehetden son deyerli eşyası idi. Hem de peşmançılığı. Hemide xala üzüyü barmağında fırlada-fırlada keçmişi xatırladı.
“O, Azerbaycanın rayonlarından birinde dünyaya gelmişdi. Dörd qardaşın bir bacısı, rayonda barmaqla gösterilen hörmetli adamlardan biri Ağaxan müellimin qızı idi. Ziyalı adam olduğundan Ağaxan kişi övladlarının beşinin de, xüsusen qızının tehsil almasını isteyirdi. Ele Hemide de onuncu sinfe qeder bunu düşünürdü. Lakin heyatın kime harada, ne surpriz edeceyi belli deyil. Onuncu sinfin evvellerinde Hemidenin başında başqa sevdalar dolnmağa başladı. Qonşularına şeherden gelen qonaq onun xeyallarını alt-üst eledi. Eyvaza olan sevgisi gözünü o qeder kor elemişdi ki, artıq oxumaq haqqında düşünmürdü bele. Ne valideyn mesleheti ve mezemmeti, ne de qardaş qorxusu bu sevgini üsteleye bilmedi. Eyvaza qoşulub şehere qaçdı. Ailesi ondan üz dönderdi. Bütün rayonda onu hörmetden saldığı üçün atası onu övladlıqdan sildi. Qardaşları daha Hemide adında bir bacımız yoxdur, ölüb dediler. Yazıq anası bu derdi çeke bilmeyib iki ayın içinde öldü. Bütün bunlara göre Hemide özünü çox peşman ve günahkar hiss elese de

<< 1 ... 332 333 [334] 335 336 ... 382 >>