getdiyini xeber aldılar.
-Evden gelirem.-deye İsmayıl dillendi.
-Hara gedirsen?-Nuray maraqla soruşdu.
-İdmana.
-Güleşe?-Nuray yene soruşdu.
-Yox, karateye.
-Ne gözel.
-Siz haradan bele?
-Hazırlıqdan.-Leyla dedi.
-Ne yaxşı. Leyla, yaxşı Coğrafiya müellimi tanıyırsan? Menim tanıdığım Nerimanovdadır. Onun da gedib-gelmeyi uzaqdır.
-Sakit müellim var, sonra...-Leyla sözünü axıra çatdıra bilmedi. Bacılar ard-arda hevesle dillenirdiler.
-Elmira müellime..
-Aydın müellim de var. O birisi mektebde ders deyir.
İsmayıl ise sual vermeyine emelli-başlı peşman olmuşdu. Hem de qızların bele heyranlıqla onun gözünün içine baxmağından narahat olurdu.
-He, lap yaxşı. Men gecikirem ee. Helelik qızlar.-deye telem-telesik onlardan aralandı.
-Helelik.-deye Günayla Nuray onun arxasınca el salladılar.
Günay-Nuray ekizleri bu sinfe yeddinci sinifde gelmişdiler. Geldikleri günden beri de özlerini imkanlı ve savadlı göstermeye çalışırdılar. Öz dediklerine göre ataları “Rusyetde qaz vurub, qazan doldurur”, amma heqiqetde onlar atalarını artıq beşinci il idi ki, görmürdüler. Aydan-ilden bir ataları 300-500 manat pul gönderirdi. Anaları bankda işleyir, tekbaşına qızlarını böyüdürdü. Amma tekbaşına yaşayan qadınlara münasibet de heç de hemişe birmenalı olmur. Ailelerindeki problemi ört-basdır elemek üçün bu bacılar özlerini hemişe xoşbext göstermeye çalışırdılar. Belke de ele bu sebebden idi ki, hamıya qarşı olduqca eqoist ve paxıl idiler.
Sevinc qaça-qaça pillekenleri düşürdü. Yusif de bloka girirdi. Qefilden yuxarıdan qaça-qaça gelen bir uşaq Sevince deydi ve Sevinc ayağı büdreyerek, üç-dörd pille arxası üstde aşağı sürüşdü. Uşaq ise ona mehel qoymayıb qaçıb aradan çıxdı. Sevinc ayağını tutaraq qışqırırdı.-Ay ana! Ay ayağım! Vehşisen e?!
Bunu gören Yusif yanından öten uşağın arxasınca qışqıra-qışqıra onunla sonra danışacağını dedi, sonra pillekende oturub ayağını tutan Sevincin yanına geldi, telaşla:
-Yaxşısan?-deye soruşdu.
Hem ağrının tesirinden, hem de Yusife olan

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 382 >>