nece de gözel seslenirdi.
-Niye ele baxırsan, dost? Ele bilirsen qoyaram ki, kimse menim dostuma artıq söz desin?
Doğrudan da gözel sözler idi. Dostyana deyilmeseydi. Yene yanıldığını başa düşen Sevinc şerfini ağzına daha möhkem basıb:
-Bilirem, qoymazsan.-dedi.-Yaxşı ki, senin kimi dostum var.
-Qarşılıqlıdır.
Sevgi de, bezen nifret de qarşılıqsız olur. Amma münasibetler içinde birce dostluqdur ki, qarşılıqsız yaşana bilmez. Onlarınkı da qarşılıqlı idi. sözde dostluq, özde sevgi olsa da.

Kemale müellimenin yarımqrupu doqquzuncu otağın qabağında onu gözleyirdiler. Sevinc açar üçün müellimler otağına çıxmışdı. Yusifi deyib-gülen gören Eli göz vuraraq:
-Deyesen, kefin yerindedir? Nedir, Djavid buraladardan yoxdur?-deye soruşdu.
-Sencanı, seher-seher üreyimi bulandırma. Ne kefi?
Bu vaxt Eleddinle Kenan onlara yaxınlaşdılar. Kenan salamlaşıb yuxarı çıxdı. Eleddinin tebessümlü siması Yusifin gözünden yayınmadı.
-Çıraq, xeyirdir, yaman gülürsen? Yoxsa vurulmusan?
-Ne vurulmaq, sencanı. Men ağıllıyam. Prosto, bu gün ad günümdür.
-Çıraq, biz ağılsızıq?-Eli gülümseyerek yüngülce elini onu çiynine vurdu.-Ne ise, dua ele ad günündür. Böyük oğlan olasan.
-Hee, tebrik eleyirem. Deyirem axı, çıraq hara, sevgi hara?-Yusif erkle elini onun çiynine vurdu.
-Senin üçün de ele deyirler.-Eleddin de söz altında qalmadı.
Yusif elini yüngülce elini onun başına vurdu. Eli üzünü yeniden Yusife tutdu.
-He, de görek niye kefin yoxdur?
-Bayaq gelende ele bil arxamızca kimse düşmüşdü. Sevince bildirmek istemirdim, amma ele bil kimse emelli-başlı bizi izleyirdi. Xırç-xırç qarın içinde ayaq sesleri emelli-başlı hiss olunurdu.
-Belke kimse yol ile gedirdi? Ne var ki, burada?
-Yox e, Eli. Bir-iki defe qesdle yolumu deyişmek istedim, bu arxamızdan el çekmedi.
-Belke keçmiş sevgililerindir,-Eli ona göz vuraraq dedi,-günah kimi arxanca düşübler?
-Aaa,-deye Eleddin sanki nese xatırlamıştek elini ağzına apardı,-dünen axşam Kenanla hazırlıqdan gelende biz de hiss eledik. Toçno,

<< 1 ... 339 340 [341] 342 343 ... 382 >>