danışırdı.
-Qızlar, bilmirem mene ele gelir, yoxsa nece, amma deyesen Cavid tez-tez mene teref baxır.
Ooo,-Asya güle-gele dedi,-prekrasna. Daha ne isteyirsen?
-Heyecanlaıbrsan?-deye Ayan ona baxdı.
-He, özü de nece. Elim-ayağım esir.
-Hmm, esir, esir. Nu ne dlya Cavid.-deye Asya dodağının altında mızıldandı.
Ayan ona göz-qaş eledi. Sonra üzünü Sevince tutdu:
Görürsen Sevinc, sevgiye inanmırdın. Amma her defe onu görende,-üzü Sevince teref oturan Ayan Elini de rahatlıqla göre bilirdi, nedense danışa-danışa gözü onda idi,-ellerin titreyir, gözleriniz toqquşanda heyecandan özünü itrirsen onunla söhbet elemek sene bütün derslerini unutdurur. Artıq her defe nefes alanda sol terefinde bir ağırlıq hiss eleyirsen.
Asya qaşlarını çatıb bir Ayana, bir de onun baxdığı istiqamete baxırdı. Öz-özüne fikirleşirdi ki, onların arasını düzeltmek üçün ne eleye biler. Çünki onun bir-birilerinden xebersiz bu iki axmaqdan xeberi var idi.Oğlanların öz aralarında pıçıldaşmaları, bir-birilerine göz-qaş elemeleri neinki qızların, ders müddetinde müellimlerin de diqqetinden yayınmamışdı. Onlar ne qeder gizli-gizli işareleşmeye çalışsalar da açıq-aydın diqqet çekirdiler. Qızlar da öz aralarında onların bu qeribe hallarını müzakire eleyirdiler.
Sonuncu teneffüsde heç kimin gözlemediyi bir şey oldu. Hamının başı söhbete qarışıq olan vaxtda Zaman içeri girib yüksek sesle:
-Uşaqlar, muştuluğuma ne verirsiniz?-dedi.
-İndi kim qaçıb?-deye Sevinc istehza ile soruşdu.
-Qaçmayıb, eksine qayıdıb.
Hamı teeccüble bir-birine baxdı. Gelenin kim olduğunu demesi üçün Zamanın üstüne düşdüler. Nehayet Zaman qapıya teref gederek çöldekine:
-Gel görek, içeri.-deye onu sesledi.
Rehim güle-güle içeri girdi. Sinfe çöken iki-üç saniyelik sükut sevinc sedaları ile evez olundu. Oğlanlar onu daireye alıb görüşdüler ve halını xeber aldılar.
-Sen hara, bura hara?-deye Eli xeber aldı.
-Mektebin yolu ne yaxşı yadında qlıb?-Yusif de ona qoşuldu.
-Yaxşı da,-deye Kerem onlara baxaraq,-uşağı peşman

<< 1 ... 342 343 [344] 345 346 ... 382 >>