sözümü geri götürdüm. Nedir, sevdiyim insana göre narahat ola bilmerem?
-Narahat olma,-Sevil elini sinesindeki boyunbağıya qoyub,-sen hemişe menim yanımdasan.-dedi.
İsmayıl gözlerini onun gözlerine zilleyib sevgi dolu tebessümle elini sol terefine qoydu:
-Sen de hemişe buradasan.
Sevil qızararaq gözlerini yere dikdi. Bayaqdan onlara fikir veren Rehim eyilerek Keremin qulağına pıçıldadı.
-Bunlar emelli-başlı sevgilidirler?
-Hmm. Gör nece yaraşırlar.
Bir anlıq Sevince teref baxan Rehim yeniden Kereme teref eyilib:
-Men Yusifle danışacam.-dedi.
-Ne?-Kerem dik atılıb telaşla ona baxdı.-Başın xarabdır?
-Ne var ki, burada? Yusif onun dostu deyil?
-Xestexanadakı sistemler sene pis tesir eleyib e, deyesen? Ne Yusif, ne danışmaq?
-Nedir, yoxsa Yuisifin ona qarşı fikri başqa cürdür?
-Men ele bir şey dedim? Prosto, deyirem ki, sen biraz da fikirleşsen yaxşı olar.
-Daha neyi fikirleşim? Gör neçe ildir, onu fikirleşirem. mektebe gelmek, onu görmek üçün üreyim çıxırdı, amma...kasıbçılığın üzü qara olsun.
-Qardaşım,-deye Kerem daha sakit terzde elini onun çiynine qoydu,-seni başa düşürem. Amma birden o seni sevmedi, üreyinde başqası oldu, onda neyleyeceksen? Qoy heç olmasa sene qarşı münasibeti deyişmesin de.
-Menim üçün ferqi yoxdur. O bunu bilmelidir. Hem de eşitmedin, “Darıxmışdıq senni üçün.”dedi? Men Yusifle danışacam, o ağıllı oğlandır, meni başa düşer
-Ay Rehim, Rehim. Men ne desem de sene xeyri yoxdur.-Kerem başını bulaya-bulaya ona baxdı.
Çox keçmedi ki, sinif günorta növbesinin şagirdlerile dolmağa başladı. On birinciler de iki-iki, üç-üç çıxmağa başladılar. Rehim artıq qapıya çatan Yusife seslenerek onunla işi olduğunu ve işare ile Sevinci göndermesini dedi. Nece deyerler, dalağı sancan Yusif üreksiz halda Sevince getmesini dedi.
Esas-orta pillekenin eteyine çatan Eli birden kiminse onu seslediyini eşidib sese teref döndü. Bu sağ terefdeki dehlizden gelen Aygün müellime idi. o, Eli ile salamlaşıb hal-ehval tutandan sonra:
Şeiri yaza bildin?-deye

<< 1 ... 344 345 [346] 347 348 ... 382 >>