gözleyirem.-dedi. Eslinde heç kimi gözlemirdi.
Çıxıb-düşen çox olduğundan onlara bir kenara çekildiler. Nehayet, Ayanın gözlediyi pillekende göründü. Tek deyildi. Eli özünden ixtiyarsız:
-Aha,-dedi,-Keremin gözünden iraq.
Ayan da boylanıb pillekene baxdı. Xatire müellimenin yanındakı Xeyal müellim idi. Onlar söhbet eleye-eleye pilleleri düşürdüler. Ayan pillekene teref getmek isteyirdi ki, Eli onun qolundan tutub:
-Gözle,-dedi,-qoy bu defe sensiz getsin.-deye göz vurdu.
-Yox, bu yaxşı alınmaz. Sonra mene hirslenecek.
-Yaxşısır Ayan, hetta en yaxşısı budur. Ne Kerem, ne de Ülvi, heç biri ona uyğun deyil. Bax onlara,-deye pillekendekileri gösterdi,-sence de bu doğru deyil?
-Ne bilim,-Ayan çiyinlerini çekdi,-eslinde....belke de sen düz deyirsen.
-Gel onda biz kenarda dayanaq. Her şeyi de öz axarına buraxaq.
Yene de daxilden gelen bir ses Ayanı Elinin dediyine inanmağa sövq eledi. O da “Belke de belesi daha yaxşıdır.”deye düşünmüye başlamışdı. Ona göre de Xatire müellimegili qabağa ötürüb onların arxasınca getmeye başladılar.Yusif yolboyu Rehimin dediklerini düşünür, düşündükce de deli olurdu. Rehim ona Sevinci sevdiyini, amma onunla danışmağa çekindiyini demiş ve Yusifden onunla danışmasını xahiş elemişdi. Rehime göre Yusif Sevincin dostu idi ve buna göre de burada qeyri-adi bir şey yox idi. Yusif üçün ise bu heç de asan deyildi. Bir oğlan üçün sevdiyi qıza başqa bir oğlanın onu sevdiyini demek en qebulolunmaz hal idi. Yusif indi ne edecekdi? Bunu Sevince nece deyecekdi? Sevincin qelbinde Rehime yer olmadığını bilmesi onu biraz rahatlaşdırırdı. Amma daha çetini Sevincin qelbinde ona yer olmaması idi.
Hüseyn söz verdiyi kimi boş vaxtında Eliye Cebrden ders verirdi. Lakin bu defe heç cür fikrini toplayıb mövzunu başa sala bilmirdi. O Elini öyretmekden az qala Eli onu öyredirdi. Bezen Hüseyn:
-Uff,-deye qelemi defterin üstüne atdı,-başım xarab olub uje.
-Mence de.-deye Eli çekine-çekine ona baxdı. Sonra-Ne olub, yene de Gülnar?-deye soruşdu.
-Her şey o

<< 1 ... 346 347 [348] 349 350 ... 382 >>