qeder qarışıb ki. Bir terefden imtahanlar, diger terefden Gülnar, bilmirem neyleyim? Demek olar ki, son semestr imtahanlarıdır, dörd ildir nece gelmişemse ele de bitirmeliyem. Elaçılıqdan düşe bilmerem, çünki o stipendiya çörek ağacımdır. Diger terefden onsuz da olmur.
-Çünki üreyin sözüne baxmır, qaqa. Stipendiya çörek ağacındırsa, Gülnar da geleceyindir.
-Vay, vay, vay. Bundakı dillere bax. Sen emelli-başlı böyümüsen ki.
-Ne bilmişdin, ele bilirsen bir sen böyümüsen? Bu qız keçen defe sene he dememişdi, indi ne olub?
-He demeyine peşman olub. Sen düz deyirdin, qızı başqasına vermek isteyirleşmiş. Çox mühafizekar ailesi var. Tesevvür eleyirsen, evde Gülnardan başqa hamının söz keçir.
-Sen niye gözleyirsen? Mamaya de de.
-Yox e, tezdir hele.
-Tezdir? He de, niye telesirsen?-Eli kinaye ile elini havada yelledi.-Sen bele ele onda. Biraz da gözle, qızın toyu olanda mamaya deyersen ki, mama kostyum-şalvarımı ütüle, istediyim qızın toyudur.
-Zarafat bir yana, Eli, amma heqiqeten de tezdir. Men heç onunla emelli-başlı danışmamışam. Üreyimdekileri demişem, amma ciddi danışmamışam.
-Danış da qağa. AZİ de qırmızı diplom qalıb e. Bir de men de yazığam axı. Menim geleceyimi niye tehlüke altında qoyursan?
-Pah, düşünceli olub guya? Meni ele salır. Ayan deyib zarıdığın günler az olub?
-Kimin, menim?
-Yox, menim.
Onlar belece mübahise eleyirdiler ki, Meleyke xala otağın qapısını açıb içeri boylandı.
-Sizin deyesen yemek yemek fikriniz yoxdur? Saatdan xeberiniz var?
-Saat neçedir ki?
-Sekkizdir, doqquza işleyir. Gelin, yemek çekirem.
-Yaxşı.-deyib Eli ile Hüsen kitab-defteri çarpayının üstüne buraxıb otaqdan çıxdılar.

Növbeti gün son iki-üç günden ferqli olaraq gün çıxmış, qar erimeye başlamışdı. Ayan yolboyu Xatire müellimenin ağzını aramağın yollarını axtarırdı.
-Dünen de sen meni unutdun. Başın söhbete nece qarışmışdısa,-Ayan gözucu Xatire müellimeye baxdı,-heç men yadında deyildim. Eh!
-Bir deqiqe,-Xatire müellime nese xatırlamıştek ona teref

<< 1 ... 347 348 [349] 350 351 ... 382 >>