aldı.
-Eskizlerini çekmişem. Amma yağlı boya ile paletim yoxdur. Şotkam da köhnedir, özü de qırılıb.
-Caan, sulu boya ile çek de.
-Qoymur da. Deyir sulu boya ile resm qarışıq alınır. İndi de getsem, eyni şeyleri deyecek. Evde de veziyyet bildiyin kimidir. Utandığımdan mamadan pul isteye bilmirem.
-Caan.-meyus halda Sevilin saçlarını oxşayan Züleyxanın gözü arxada onlara baxıb ne olduğunu xeber alan İsmayıla sataşdı. Züleyxa mimika ile “Sonra deyerem.” deye işare eledi.

Eleddingil qebirüstü ziyaretden qayıdırdılar. Qebiristanlıqdan teze çıxmışdılar ki, Eleddin anasının onlarla olmadığının ferqine varıb:
-Mama hanı?-deye etrafa boylandı.
-Gelecek indi,-deye atası dillendi,-siz maşına keçin.
Eleddin könülsüz şekilde maşına oturdu. Bacısı da onun yanında. Atası bu vaxt telefonla kiminlese danışırdı. Yerinde narahat halda qurdalanan Eleddin bacısına:
-Nergiz, men nese mamadan narahatam. Sen otur, men gedib ona baxıram.-dedi.
-Hara gedirsen? Gelecek de indi.
-Dedim ki, üreyim narahatdır. Sen otur,-deye Eleddin maşının qapısını açdı, çöle çıxa-çıxa,-papa soruşsa, de ki, mama ile gelecek. Yaxşı?-dedi.
Bacısı başını yelledi. Eleddin maşından aralanıb qebirristanlığın içlerine doğru getmeye başladı. Başı telefonla danışmağa qarışmış Mehman emi onu görmedi. Eleddin xalasıgilin qebirlerine yaxınlşaşdıqda anası Zahide xala ağlaya-ağlaya bacısı ile bacısı erinin şekilleri ile danışırdı.
-Ele bilirsiniz, her il onu bura getirmek mene asandır? Her il eyni yalanı uydurmaq, eyni hekayeni on altı il tekrar-tekrar danışmaq mene asandır? Döze bilmirem bacı, vallah döz bilmirem. Deye de bilmirem, Eleddin, dur atanla-ananla qebirüstüne gedirik, deye bilmirem!
Eşitdiklerinin tesirinden yerinde donub qalan Eleddinin gözleri böyümüşdü.
-Atamla anam?
Zahide xala qefil arxaya dönüb ayağa qalxdı. Yalanın ömrü qırx gün çeker deyibler, amma bu yalan on altı il çekmişdi.
-Eleddin...bala, bax,-Zahide xala özünü itirmişdi,-sene...sene deyecekdik.
Ele bu vaxt Mehman emi

<< 1 ... 349 350 [351] 352 353 ... 382 >>