qaça-qaça özünü ora yetirdi. Amma gecikmişdi.
-Neyi? Neyi deyecekdiniz?-Eleddin sual ve qezeb dolu baxışlarla dodaqlarını çeyneye-çeyneye “ana”sıyla “ata”sına baxırdı.
-Gedek eve, hamısını sene danışacayıq.-deye Mehman emi elini yavaşca Eleddinin çiynine qoydu.
-Çekil!-deye Eleddin yana atıldı.-Hansı eve? Menim atamla anam buradadır.
-Qurban olum, eleme bele.-Zahide xala ona teref gelib elini üzüne çekmek istedi.
-Elini çek!-Eleddin onun elini geri iteledi. O heç olmadığı qeder qezebli idi. Gözleri qan çanağına dönmüşdü.-Sen de bilirdin, he?-o arxada durub ağlaya-ağlaya olanları izleyen bacısının üstüne qışqırdı.-Hamımız bilirdiniz! Hamınız!
Bu vaxt qebiristanlığın mollası onlara yaxınlaşıb sakit ve temkinli şekilde:
-Bala, burada qışqırmaq, dava elemek olmaz. Gedin, evinizde danışın.-dedi.
-Bax, eşitdin?-deye Mehman emi Eleddine baxdı.-Gedek, evde hamısını danışacayıq.
Yalnız bundan sonra Eleddini razı salıb aparmaq mümkün oldu.
“Min doqquz yüz doxsan üçüncü ilin torpaqlarımızın ard-arda işğal olunduğu ağır günleri idi... Pilot Sirac Musayeve çox ağır ve ehemiyyetli döyüş tapşırığı verilmişdi. Ölümü üreyine daman Sirac komandirden gücle icaze alıb Berdeye, ailesi ile halallaşmağa gelmişdi. Aile qurduğu bu bir il müharibe dövrüne tesadüf etdiyinden o canından çox sevdiyi Humayını az-az göre bilirdi. Ata-anasında, qonum-qonşudan halallıq alıb Humayını ve dünyaya gelecek körpesini onlara tapşırdı. Getmezden beş deqiqe evvel Humayını bir kenara çekib onunla da vidalaşmağa fürset tapdı. Ellerini ovcuna alıb:
-Bax, oğlumuz olsa babamın adını, qızımız olsa istediyin adı qoyarsan.-deyirdi.
-Niye ele deyirsen? Onun adını sen qoyacaqsan.-qeher Humayın boğazını düyünlemişdi. Qorxa-qorxa sevdiyinin gözünün içine baxıb.-Gelmeyeceksen ki?-deye soruşdu.
-Bilmirem,-deye gözleri dolmuş Sirac çaresiz halda çiyinlerini çekdi,-her şey ola biler.
-Bax, eger sen gele bilmesen, men gelecem.-Humay gücle çıxan sesi ile qeti şekilde dedi.
-Yox, yox Humay, körpemizi tek

<< 1 ... 350 351 [352] 353 354 ... 382 >>