qoyma. Bunu sene bağışlamaram. Eşidirsen meni?
Bu vaxt çölden siqnal sesi geldi. Qardaşı maşında Siracı gözleyirdi. Sirac son defe Humayının sinesine sıxdı, yanağından axan yaşı silib alnından öpdü. Sonra ise onu özünden aralayaraq celd şekilde otaqdan çıxdı. Getdi...qayıtmayacağını bilirdi.
Heç beş saat keçmedi ki, gözlenilen xeber geldi. Onun teyyresi düşmen terefinden vurulmuşdu. Çetinlikle teyyareni yere endire bilse de Sirac özü ağır yaralanmışdı ve helikopterle Bakıya aparılırdı. Evdekiler kimi Humay ve körpesi de bu xebri sakit qarşılamadı. On-beş iyirmi deqiqeden sonra onu xestexanaya çatdırdılar. Hekim “Sroçnı emeliyyat” dedi. Musayevler ailesi başını itirmişdi. Canı ile elleşen oğullarınımı düşünsünler, yoxsa vaxtından iki ay tez dünyaya övlad getiren gelinlerinimi? Yarım saatdan sonra hekim meyus halda emeliyyat otağından çıxıb:
-Başınız sağolsun, ananı itirdik.-dedi.-Körpenin veziyyeti ise ağırdır.
Aile bu qefil ölümü gözlemirdi. İndi Humayın ailesine ne deyecekdiler? Heç yarım saat keçmedi ki, Bakıdan xeber geldi. Sirac da yolda keçinmişdi. Bir günde bu iki qara xeber Musayevlerin bağrına köz kimi basıldı. Müharibe daha bir ailenin talehini qara getirmiş, daha bir körpeni yetim qoymuşdu. Hemin vaxtda Eleddinin xalası Zahide Mehman adlı bir oğlanla nişanlı idi. Bele qerara geldiler ki, onlar aile qurandan sonra Eleddini övladlığa götürsünler. Bele de oldu.”
İller keçdi. Yaralar qaysaq bağladı. Eleddin böyüdü. Hem terbiyesi, hem de savadı ile Zahide ile Mehmanın başını uca eledi. Hetta o qeder savadlı idi ki, mektebe de beş yaşından yazdırmışdılar. Amma her ikisi, bütövlükde aile bu sirin ne vaxtsa açılacağından ve Eleddinin onları bağışlamayacağından qorxurdu. Çünki Eleddine deyilen yalan tekce bundan ibaret deyildi. O, yanvarın on dördünde dünyaya gelmişdi, amma artıq on altıncı il idi ki, onun ad günü ayın on üçü qeyd edilirdi.Herbi hazırlıq dersi idi. Ehmed müellim sınıqlar zamanı ilkin tibbi yardımdan danışır, Keremin de kömeyile tenzif ve

<< 1 ... 351 352 [353] 354 355 ... 382 >>