şinle sarğı qoymağı eyani şekilde gösterirdi. Bezileri diqqetle ona qulaq assa da bezileri ya derin fikirde, ya da pıçapıç söhbetde idi. Bu vaxt qapı döyüldü.
-Gel.-deye Ehmed müellim qapıya boylandı.
Qapı açldı. Mirvari müellimeni içeri giren görüb uşaqlar ayağa qalxdılar. O, eli ile:
-Oturun,-deye işare eleyib sinfi gözden keçirdi. Telaşla,-Eleddin hele gelmeyib?-deye soruşdu.
-Xeyr, bu gün nedense yoxdur.-Ehmed müellim dillendi.
-Hmm,-Mirvari müellime gözlerini fikirli-fikirli bir nöqteye dikib meyus halda dodaqlarını büzdü. Sonra gözlerini dikdiyi yerden çekib-Üçüncü derse gelecekdi. Hem de test tapşırmışdım. Dedim görüm, getiribmi?-deye heç ne olmamıştek dillendi.-Ne ise müellim, bağışlayın, dersinizi böldüm.-deyib çıxmaq üçün qapının desteyini burdu.
-Eybi yox, müellime, buyurun.
Mirvari müellime sinifden çıxaraq elinde tutduğu telefonda sonuncu zengi tekrar yığdı.
-Alo, Zahide xanım, sinfe baxdım, Eleddin dersde yoxdur.
-Ne danışırsınız? Bes onda hara geder?-desteyin digre ucundan Zahide xalanın ağlayan sesi gelirdi.
-Siz özünüzü ele alın. Güman gelen her yerden soruşun. Men de mektebi yaxşı-yaxşı axtaracam. Narahat olmayın, tapılacaq.
-İnşallah müellime. Yoxsa men bacıma ne cavab vererem? Sağolun müellime, bağışlayın sizi de narahat eledim.
-Ne narahatlıq? Esas odur, Eleddin sağ-salamat tapılsın.
Mirvari müellime Zahide xala ile sağollaşmışdı ki, qarşıdan gelen Xatire müellime onu görüb telaşla:
-Ne olub, müellime? Kimse itib ki?-deye soruşdu.
-Beli, Eleddin. Evde nese söz-söhbet olub, o da evden qaçıb. İndi her yerde onu axtarırlar.
-Eleddin?-deye Xatire müellime teeccüble ona baxdı.-Axı o ele problemli uşaq deyil.
-Ne bilim, müellime. Heyatdır da, her aile bir cürdür. İndice anasıyla danışdım. Dedi belke mektebe gelmiş olar, amma baxdım, heç dersde de yoxdur.
-Onda belke mektebe gelib, amma derse gelmeyib? Yaxşısı budur, mektebi axtaraq.
-Axtaraq da, başqa çare yoxdur.
-Onda men ibtidailer terefe baxım, siz de diger tereflere.

<< 1 ... 352 353 [354] 355 356 ... 382 >>