qaldırıb Mehdinin dediyi istiqamete baxdı. Qaşları çatıldı, ehvalı pozuldu. Dodağının altında öz-özüne:
-Bilseyidim, Kalaşnikovlardan birini getirerdim ki.-deye mızıldandı.
-A, çıraq burada neyleyir?-Mehdi Eleddini hele indi görmüşdü.
-Ne bilim,-deye fikri bayaqkılarda olan Kerem laqeydcesine ağzını büzdü. Sonra su kranını bağlayıb,-gelmirsen?-deye qapıya doğru addımlamağa başladı.
-Geldim.-deye Mehdi de ayaqlansa da gözü hem müellimlerde, hem de Eleddinde idi.
Sinifde Yusifi tapmayan Eli çöle çıxdı. Yusif bu vaxt sinfin qabağındakı pencerenin artırmasına söykenib gözlerini döşemeye dikib nese fikirleşirdi. Eli gelib onunlar paralel söykendi:
-İndi ne olub?
-Rehimin canın...-Yusif dişlerini dodağını sıxıb gücle dayandı.
-He, o mesele. Deye bilmemisen?
-Ele bilirsen, asandır? Cavid azlıq eleyirdi, ele bir bu da çıxdı.
-Öz günahındır.-deye Eli ellerini qoynunda çarpazlayıb özündenemin şekilde dedi.
-Yaxşı da, sencanı. Onsuz da kefim yoxdur, sen da başlama.-Yusif ona baxaraq üzünü turşutdu.
-Neçe Cavidler, Rehinmler çıxacaq. Axırda da biri götürüb aparacaq. Sen hele yerinde say.
-Elin yağlıdırsa, başına çek.-Yusif kinaye ile ona baxdı.
-Men heç olmasa onun sevgisini qazanmaq üçün nese eleyirem. Bes sen neyleyirsen?
-Eli, inan ki, veziyyet eyni deyil. Biz dostuq, men ne elesem de o bunu dost kimi qebul eleyir.
-Eleyecek de. Sen her cümlenin başında, axırında dost desen, elbette elediklerini de dostluq kimi qebul eleyecek. Birinci növbede “dost”ları azalt. Daha durub “Seni sevirem, dost.”demeyeceksen ki.
-O sözü heç vaxt demeyeceyem.-Yusif derinden köks ötürdü.-Çünki o başqasını sevir.
-Daha sene sözüm yoxdur.-Eli başını buladı.
Tariel qızınmaq üçün pencerenin artırmasına söykenib ellerini qoynunda çarpazlamış Ayana baxır, öz-özüne nese fikirleşirdi. Sonra ağlına ne geldise ayağa durub Ayana teref getmeye başladı. Bu vedede içeri giren Eli ile yolları toqquşdu. Bir-birilerine ters-ters baxsalar da heç biri bu defe yumruq atmağa cesaret elemedi. Eli

<< 1 ... 355 356 [357] 358 359 ... 382 >>