gören Kenan:
-Niye cavab vermedin?-deye soruşdu.
-Eve gedirem de onsuz.-Eleddin soyuq şekilde cavab verdi.
-Ne olub e sene? Yoxsa sen de vurulmusan?-deye Kenan gülerek ona göz vurdu.
-Men sizi başa düşe bilmirem,-bu söz Eleddinin bayaqdan içinde boğub saxladığı hisrini üze çıxardı.-Yeni bu dünyada qıza vurulmaq, qızla ayrılmaq, bundan başqa problem yoxdur? Yeke oğlanlarsınız, tutmusunuz bir şeyin uncundan gedirsiniz ucuzluğa. İnanın ki, bu heyatda ele insanlar var ki, onları tanısanız, derd elediyiniz şeylere göre özünüzden utanarsınız.
Kenan daha heç ne demeyib maraqla ona baxdı. O, Eleddini illerdi tanıyırdı, onun bele sözlerine alışqan idi. Amma nedense bu defe ona ele geldi ki, “...ele insanlar var ki...”deyende de mehz özünü nezerde tutur.
Darvaza döyülmeye başladı. Heyetde olduğundan Sevil tez darvazaya teref gedib qaçıb qapını açdı. Qarşısında Sevinci görüb teeccüblendi:
-A, Sevinc? Ne yaxşı gelmisen? Gel de içeri.
-Gelim de,-deye Sevinc etiraz etmeyib içeri keçdi. Çantasını aça-aça,-bax, etiraz istemirem,-dedi.-Götür bunları, resmini tamamla.
-Bunlar nedir?-deye Sevil Sevincin elindeki yağlı boya ve paleti teeccüb içinde geri atıldı.
-Bayaq senin Aygün müellime ile danışığını istemeden eşitdim. Cavidin xalas qızı da senin kimi heveskar ressamdır, ondan xahiş eledim, bunları teşkil eledi. Götür, resmini tamamla, qaytarasan.
-Çox sağol, Sevinc. Utandım lap, senin yaxşılığının evezini nece ödeyeceyem?-Sevil qızarmışdı.
-Gözel bir resm çekeceksen ve sinfimizi layiqince temsil eleyeceksen. Bu qeder sade.
-İnşallah.-Sevil çekine-çekine Sevince baxdı.-Bir şey soruşa bilerem? Cavid kimdir?
-Tanışdır.-deye Sevinc ona göz vurdu.
-Hee, başa düşdüm.-Sevil de qarşılığında ona göz vurdu.
-Ne ise, hazırlığa gecikirem. Helelik.
Sevil onunla sağollaşıb qapını örtdü. Sanki çiyinlerinden ağır bir yük götürülmüşdü. Sevinc ise arxaya baxa-baxa mehleden çıxdı. Mehlenin qurtaracağında onu gözleyen Yusif:
-Verdinmi?-deye soruşdu.-Ne dedi?
-He, he verdim. Evvel

<< 1 ... 357 358 [359] 360 361 ... 382 >>