ona uzatdı,-bu kimyevi rekaisyasını eleye bilmedim e.
-İndi meşğulam,-Eleddin onun üzüne baxmadan soyuq şekilde,-apar atana göster.-dedi.
-Ee,-deye Nergiz narazı halda çiyinlerini çekdi,-atamla danışmıram.
-Danışmırsan?-Eleddin başını qaldırıb teeccüble ona baxdı.-Sen niye?
-Sene göre. İkisinden de küsmüşem. Onlar menim qardaşıma yalan danışıblar, ele mene de.
-Yox Nergiz, senin onlardan küsmeyin düzgün deyil. Bu menim probelmimdir. Onlarsa senin atanla-anandırlar.
-Bes sen, sen menim neyimsen? Qardaşım deyilsen?-Nergiz ağlamsınaraq qardaşına baxdı.
-Bilmirem. Men indi kim olduğumu, bu dünyaya niye geldiyimi bilmirem. Yaddaşını tirmiş admalar kimiyem. Ele bil heyatım bu gün başlayıb. Hamı, her şey mene yad gelir.
-Men bu gün çox qorxdum, qaqaş. Sen bu gün evden qaçanda ağlıma o qeder pis şeyler geldi ki. Ele bildim ki, bir de seni göre bilmeyecem.-Nergiz elini qardaşının elinin üstüne qoyaraq.-Sen menim qardaşım e, bu boyda yalan ola bilmez.-dedi.
-Ele men de sene göre qayıtdım da.-Eleddin de diger elini bacısının elinin üstüne qoydu.-Bildim ki, men olmasam senin mesele-misallarını, kimyevi reaksiyalarını heç kim hell elemeyecek.-adet iüzre zarafatla bacısının burnundan dartdı-Bu evden meni birce sen düşünürsen, uzunburun.
Artıq axşam düşmüş, hava qaralmışdı. Havanın soyuq ve külekli olmasına baxmayaraq sinfin bezi oğlanları Keremgilin dükanın qabağına yığışmış neyise müzakire eleyirdiler. Yarı oturmuş veziyyetde divara söykenen Eli gözlerini bir nöqteye zilleyib deyirdi:
-Zarafat bir yana, amma heqiqeten de nese elemek lazımdır. Oturub gözleye bilmerik.
-Belke polise xeber verek?-Mehdi ağlına yaxşı fikir gelmiştek oğlanlara baxdı.
-Ala, ağıllı danışdı.-Yusif kinaye ile onu gösterib başını buladı.-Ne polis e? Ne deyeceksen polise? Deyeceksen ki,-qorxmuş balaca uşaq sesi ile,-polis emi, keçen defe bir oğlanı döyüb sizin yanınıza getirmişdik e, deyesen, siz onu buraxmısınız, o da bizim arxamızca düşüb, bizi öldürmek isteyir.-dedi. Sonra ciddileşdi-O da

<< 1 ... 361 362 [363] 364 365 ... 382 >>