her axşam hazırlıqdan eve onları biz ötürek. Nece fikirdir?-deye yoldaşlarına baxdı.
-Yaxşıdır,-deye Yusif dodağını büzdü,-amma biraz duzu azdır.
-O ne demekdir?
Yeni, Yusif demek isteyir ki,-Kerem onun yerine dillendi,-ağıllı fikre oxşayır, amma qızlara ne deyeceyik? Deyeceyik ki, qızlar sizi qatil izleyir, biz de sizi onlardan qorumağa gemişik?
-Yox, deyerik ki, tesadüfen qarşılaşdıq.
-Her gün?-Mehdi maraq ve kinaye ile ona baxdı.
-Nç, mence de alınmaz.-deye İsmayıl da başını buladı.
-Daha yaxşı fikri olan buyursun.-Eli incidiyini biruze veren ses tonu ile dedi.Bu söhbetden keçen günler erzinde oğlanlar ne qeder fikirleşseler de Elinin fikrinden daha ağıllı bir şey fikirleşe bilmediler. Ona göre de aralarında növbeleşib qızları her axşam hazırlıqdan evlerine qeder ötürmeye başladılar. İlk günler bele qarşılaşmaların tesadüf olduğunu düşünen qızlar da artıq sonradan şübhelenmeye başladılar. Eleddin ona deyilen yalanla heç cür barışa bilmir, atalığı ile analığına düşmen kimi baxırdı. Ne müellimlerinin, ne de qohumlarının nesihetleri ona batmırdı. Yusif dostuna verdiyi sözden sonra Cavidle daha mehriban olmağa çalışsa da onu çırpmamaq üçün özünü gücle saxlayırdı. Sevinc ise Cavidin ona qarşı deyişen münasibetinden narahatlıq keçirir ve onların bir an evvel getmelerini arzulayırdı. Seville İsmayılın sevgisi günü-günden böyüyürdü. Ayanla Eli ise...
Yanvar ayının on doqquzu, heftenin ilk günü idi. Mektebde “20 Yanvar” faciesinin növbeti ildönümü ile bağlı hazırlanan tedbire son hazırlıq işleri gedirdi.
İkinci dersin sonu idi. Xatire müellime şagirdlere az-çox xatırladığı o günden, facie günü ailesinin yaşadıqlarından danışırdı. Bu vaxt qapı döyüldü. Xatire müellimenin “Gel” demesinden sonra Aygün müellime telaşla sinfe girdi. Dersini böldüyü üçün Xatire müellimeye üzrxahlıq eleyib üzünü Eliye tutdu:
-Qurban sene Eli, o şeiri bir de yazıb vere bilersen?
-Yazaram müellime. Ne olub ki?
-Bu senin şeirini oxuyacaq qız, Revane, qrip olmağa vaxt tapıb. Deli

<< 1 ... 363 364 [365] 366 367 ... 382 >>