olmuşam da. İndi ne qız var, ne de şeir. Deyirdim heç olmasa yaz ver, görüm, kime oxuduram.
Xatire müellime Ayana baxıb mimika ile nese soruşdu. Ayan ise narazılıqla başını buladı. Lakin bu Aygün müellimenin gözünden yayınmadı.
-Sen şeir deye bilirsen ki?-deye maraqla Ayana baxdı.
Ayanın refiqeleri onun yerine dillendiler.
-Beli müellime, onun çox gözel intonasiyası var.
Qızlara göz ağardan Ayan “Xeyr”deye başını buladı. Lakin Aygün müellime el çekmek istemirdi:
- Xeyr nedir? Dur görüm ayağa. Bildiyin bir şeiri de.-Ayan çaşqınlıqla ona baxdı.-He, he, tez ol, menim vaxtım yoxdur.
Ayan çekine-çekine ayağa qalxdı. Hamı maraqla ona baxırdı. Gözlerini qıyıb düşünen Ayan:
-Müellime, ağlıma heç ne gemir e.-deye çiyinlerini çekdi.
-Ayan, götür oxu,-şeirinin bir bendini tez-telesik yazan Eli Mehdi vasitesile vereqi ona ötürdü.
-He, bu lap ela oldu.-Aygün müellime sevincek dedi.-Başla görek.
Vereqi eline alan Ayan misralara göz gezdirir, heyecanlanırdı. Başını dönderib Eliye baxdı. Eli gülümseyerek “Çalış şeiri yaşayasan. Qorxma, sende alınacaq”deye ona göz vurdu. Sanki bu Ayana qol-qanad verdi. Yeniden, bu defe daha hevesle vereqe baxdı. Sözleri üreyinde daha diqqetle, Eli demiş “yaşayaraq” oxumağa başladı. Sonra özünü toplayıb şeiri ifa elemeye başladı.
-İlk defe üçün pis deyil. Biraz da üstünde işleyerik, alınar.-Aygün müellime sevincek bir sinfe, bir de Xatire müellimeye baxdı.-Müellime, icaze verirsiniz, Ayanı aparım? Saat yarımdan sonra tedbirimiz var, orada çıxış elesin.
-Ne bilim, Ayagün müellime, getmek isteyirse, gede biler.
-He Ayan, qerar ver, vaxtımız gedir.-Aygün müellime yeniden üzünü ona tutdu .
Ayan çaşqınlıq içinde qalmışdı. Refiqeleri de getmesi üçün onu üreklendirirdiler. Nehayet, razılaşdı.
-Eli, sen de gel.-qapıya çatan Aygün müellime ne fikirleşdise geri dönüb üzünü ona tutdu.-Şeirin qalan bendlerini yazmaq lazımdır.
-Meen?-deye Eli teeccüble özünü gösterdi.
-He de, hem de sinif yoldaşını tek buraxmazsan. Yox eger, gelmek

<< 1 ... 364 365 [366] 367 368 ... 382 >>