müellime Yusifden soruşdu:
-Yusif, dostun hanı?
-Bilmirem, müellime, çöldedir.
-Müellime, onlar yer deyişibler. İndi de Sevinc çölde gezir.
-Mehdi!-Yusif özünden ixtiyarsız yumruğunu partasına vurdu.
-Yusif, dur çıx çöle!-bu defe hirslenen Xatire müellime oldu.
-Ne?
-Dedim ki, dur, çöle çıx!
-Niye e, müellime?
-Dur çıx gör, Sevinc haradadır?
-Yaxşı, müellime.
-Aye,-Mehdi yene de dediyinden qalmırdı,-Oqtay müellimin gözüne görünmeyin, ha!
-Görürsünüz, müellime.-Yusif bezmiş halda Xatire müellimeye baxdı.
-Eybi yox, sen get, onunla men danışaram.
Yusif ele bayaq geri qayıtdığı yerde Sevincle qarşılaşdı.
-Haradasan? Ders başlayıb e. Xatire müellime seni soruşur.
Sevinc heç ne demeden onun yanından keçmek istedi. Yusif onun qolundan dartaraq:
-Bir dene Rehime göre menden küseceksen? Menim ne günahım var?-deye soruşdu.
-Ne günahın var?-Sevinc kinaye ile ona baxdı.-Mesel üçün Rehime “Onun istediyi var, menden bele bir şey isteme.”deye bilerdin. Sen ki, menim vereceyim reaksiyanı bilirdin.
-Mesel üçün, sen de mene axıra kimi qulaq asa bilerdin.
-Men sene qulaq asdım.
-Asmadın! İmkan vermedin ki, sözümü qurtarım. Men Rehime bunların hamısını demişem. Amma o evezinde dedi ki, sene ne var? Senden demekdir.
-Sen de gelib dedin, he? Düz deyir de, söz gezdirmeye ne var?
-Bilirsen, ne var, dost? Menden demek idi. İndi özünüz bilersiniz.-deyib Sevincin elinden yapşdı, darta-darta pilleleri qalxmağa başladı.
-Heey!-Sevinc elini geri dartırdı.-Neyleyirsen? Burax elimi!
-Seni buraxsam, axşama kimi danışacaqsan. Meni ise senin arxanca gönderibler.
-Burax, yoxsa yene de direktor görecek.
-Nç, ele bedbextlikler bir defe olur. Başımı aldada bilmezsen.
-Yusif,-Sevinc dehlizin ortasında dayandı, özünü durduğu yerde möhkemlederek,-burax, yoxsa gelmeyeceyem.-dedi.
-Yaxşı,-deye Yusif elini yavaşca onun elinden çekdi,-indi gelirsen?
-He, gelirem.-üreyi yerinden çıxacaqtek berk-berk döyünen Sevinc özünü sakit aparmağa çalışırdı- Bir de bele hereket eleme.

<< 1 ... 367 368 [369] 370 371 ... 382 >>